Лекарот чекореше лесно како секогаш, сивите очи сè уште му беа насмеани и полни со добрина.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
(А само тој беше насмеаниот).
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Имаше строг и сериозен изглед, ама очите секогаш му беа насмеани. Длабоки.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
- Очите на стариот писател и вистински беа насмеани.
„Летот на Загорка Пеперутката“
од Србо Ивановски
(2005)
Братучед ми Јане во еден момент додека траеше церемонијата се расплака гласно.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)