И зашто и тој, како и одајата, како и целата господарска зграда, беше натоварен со свила, со кадифе, со злато и бесцени камења, блескаше како нешто неживо, како нешто што не можеше да се спореди со ништо живо.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Сите станаа на нозе. На коњите беше натоварена муницијата, бомбите и динамитот.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Беше рано утро. Пролетта настапуваше...
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Коњите беа натоварени со бел како снег кочански ориз.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Грбовите им се виткаа.
„Гоце Делчев“
од Ванчо Николески
(1964)
Во таа дупка почнаа да пропаѓаат сите слики на оние што ги сакаше, блиските луѓе, сите звуци на музиката со која живееше, сите негови сеќавања, сиот тој мозаик од ситни спомени на еден помалку или повеќе вообичаен човечки живот.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Залудноста на овој долг марш низ снегот, студенилото на зимата околу него, безнадежноста на оружјето со кое беше натоварен и, на крај, самотијата среде шумата – сите овие чувства како сега одеднаш да му отворија некаква дупка во душата.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
„Ќу-укш! запре две магариња и еден селанец, најверојатно исто така од Блатието, зашто беше натоварен со трска за правење рогозини од шамакот.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
И не само пазачите мораа да одат пешки, ами и другите осумнаесет не можеа да јаваат на шесте коли, бидејќи колите беа натоварени со пљачки од пешаците, a речиси, сите беа пешаци, освен буљукбашијата.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Другите осумнаесет со буљукбашијата имаше да се грижат за пљачките и продуктите што беа натоварени на шест поштенски коли.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Џипот беше натоварен - озгора, со филмска камера, геодетски статив, камионски акумулатор, војнички шатор и високоволтажни кабли, бакалски завиткани и амалски стегнати во дебела бала од изабен и раскршен тер-папир; а однатре - со распашаниот остаток од екипата за снимање, без режисерот и снимателот, кои беа претходно отидени на договорнаконкретизација во штабот и во последно, завршно рекогносцирање на теренот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Нивната сиромаштија беше натоварена со уште едно зло за кое не се гледа лек.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)