Со Хироши тоа е уште понагласено, бидејќи неговиот начин на работа беше спротивен на концептуалната природа на неговата област.
„МАРГИНА бр. 3“
(1994)
А неговата тага беше спротивна со неговата снага и со неговиот мошне груб карактер.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Имаше нешто што личи на Гарбо во оваа ненадејна одлука да ја напушти својата публика која сѐ уште дигаше врева за неговите слики со Кемпбел-супите и скулптурите на „Брило“-кутиите; и имаше некаква логика во начинот на кој Ендиевите филмови полека се доближуваа до пародиите за холивудската неумереност - импровизираната екстраваганција со која ги претставуваше андерграунд „суперѕвездите“ како Бригит Полк, Еди Седвик и Вива. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 147
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
И покрај тоа што минимализмот во многу работи беше спротивен од поп-артот, обата правца го делеа ладниот, имперсонален изглед - простор на непристрасност. 1965-та година се чинеше дека сликаревата топлина, експресивната страст од минатата деценија, веќе беше сосема поразена.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)
Високо стилизираните нефигуративни дела на шеесе тите имаа ладен “hard-edge” (тврда контура) изглед што критичарите конечно го прифатија под името Минимализам.
„МАРГИНА бр. 11-12“
(1995)