бев (гл.) - упатен (прид.)

Нивните поздрави и писма им ги испорачав на оние до кои беа упатени...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сето зацрвенето и зазбивтано, ова старче чиниш фрлаше искри од устата и, за сето време додека говореше, гестикулираше толку силно , што чиниш со рацете ги удираше оние против кои беа упатени неговите зборови.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
По реализацијата на тие итни задачи можеше да го сврти вниманието кон спецификите на ова мало островце.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Од друга страна пак, тој и владиката беа два поглавара на островот и во тешките времиња на италијанската окупација беа упатени еден на друг многу повеќе одошто тоа би биле во времињата на слобода и на мир.  Со тие чувствувања, впрочем и се собра овој одбор под иницијатива на локалното свештеништво и на градоначалникот Карер, на оловниот ден што навестуваше скорешен дожд, трпеливо да го чека владиката на закинтското пристаништето.  И додека групата на молот уште немаше видено дека тој наближува, од прозорецот на својата канцеларија појавувањето на бродот на хоризонтот го виде Паул Беренц, началникот на СС единицата на островот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Затвори ја муцката! (последниве зборови му беа упатени на папагалот, чии свирежи станаа неподносливи.)
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Разговорот беше упатен кон тоа колку што е можно повеќе да покаже што прават црните луѓе.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Објаснувањава веројатно беа упатени кон иследникот бидејќи овој се насмеа и рече: "Разбирам разбирам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Токму заради настанувањето на вакви можни последици за обвинетиот не треба да има оправдување".
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Спомнав некои моменти од заминувањето на мајка ми кон планината што можеби нѐ приближуваат кон нејзината патека на вистината, но сепак никогаш не сфатив кон кого беше упатен оној нејзин прекор, (за грдотиите и убавините на животот) и тоа изречен толку отсутно, без секаква врска со претходните размисли.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Беше спокојна. Погледот и беше упатен некаде далеку.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали и забележуваше само на својата лековерност и поводливост кога тргнала по младичот кого речиси и не го познавала?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но вака може да се размислува па и да се донесуваат оценки само благодарејќи на фактот дека за наша среќа но и за среќа на обвинетиот не се предизвикани поголеми штетни последици.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Средбава во вагонот, а потоа и моето присуство веројатно ѝ се чинеле и премногу податлива околност за излевање на некоја нејасна завист а можеби и на горчина во која не бев упатен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Освен оние, таканаречените лажни гласини, кои создаваат фами па дури уриваат и авторитети.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но во него не се наѕираше тага.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дека беше во прашање зависта сфатив кога реши да го искористи случајов и да ме замеша во разговорот и мене.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Никој не може да оспори дека таа беше главен организатор на сета оваа програма и многу детски искрени топли погледи на учениците беа упатени кон Вера.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Чувствував како ме растргнуваат љубовта и омразата, и едната и другата ме водеа во очај, затоа што немаа каде да паднат: бев отсутна од животот на оној кому му беа упатени, а тој за мене беше поприсутен од мене.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сѐ поретко одев кај Клара, и еднаш ѝ реков: „Толку многу сакам да те гледам почесто. Но страв ми е да доаѓам овде.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
ЛУКОВ: Тоа ми е познато. Препораката со која ни бевте упатен беше навистина блескава.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
По погледот кој беше упатен кон нејзиниот маж, можеше да се заклучи дека таа е белграѓанка, а тој дојден од некој селски забит.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Стотици машки срца затреперија по срцето и раката на Рада, но нејзините мисли како аморови стрели беа упатени кон срцето на Томо.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Критиките не само што беа упатени кон Рада, туку беа упатени и кон мајка ѝ Светлана зашто не ја научила.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Забелешките што беа упатени кон Томо, тој едноставно ги игнорираше.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Измислениот возбудлив свет беше оаза кон која беа упатени сите.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се најдов во парадоксална невозможна мисија: ефикасен можеби таму каде што не бев упатен, а неефикасен во земјата во која бев упатен.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Го повторуваше многупати во животот зборот амбасадор, во различни ситуации, кога историјата се закануваше, а нејзините мисли беа упатени кон Истанбул.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Палестина не беше во приоритетите на новата Република Македонија, како што таа не беше приоритет за Тунис.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Нејзиниот поглед имаше продолжено траење и тоа само во дел од мигот по кој се враќаше назад со нешто одземено од мене како зрнце песок (скриена или заталкана мисла, спомен, копнеж, што ли?), а времето беше прекратко за тоа задоволство бидејќи веднаш потоа повторно го чувствував тој допир на погледот според ритамот на отворањето и затворањето на нејзините клепки (сфатив кога веќе станавме едно, дека таа знаеше да ме гледа и со затворени очи и ми велеше дека ме гледа не како што ме сака, туку ме гледа таков каков што сум, и дека таа таков ме сака) и сè така во продолжено траење, а јас бев сигурен дека ваквиот поглед беше упатен само кон мене и дека само за мене тој можеше да биде таков со нијанси на галовност во допирот кој во тој момент беше физички, или така ми се чинеше, кога веднаш потоа или можеби во тој ист миг ќе ја почувствував мекоста на нејзините ситни прсти во таинствена игра на моите слепоочници.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Во далечината трепереше само светлината од куќата на баба, тоа беше сигурно последната светлина што ни беше упатена.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Замислете си: таа доаѓаше низ коридорот можеби откај канцеларијата на Грофот а јас бев упатен кон неговата канцеларија!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Нели, многу интересна коинциденција.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Знаев речиси сè, бев упатен во сите поединости, па сепак, не знам зошто, откако ја скрив срџбата зад широката насмевка, и понатаму седев спроти него и потпрашував.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Добро, бев упатен во тие потраги, но тие беа нејзин труд а јас можев да ја придружувам, и тоа само во фантазијата потајно, и негде скраја.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- А што конкретно треба да се има предвид?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Кога престана да му плеска на она првомајско привидение Пепрутката, веројатно понесена од некое посебно чувство, ми го постави најчудното и најнејасното прашање: дали сум посакувал да учествуваме во некоја заедничка игра, игра во која ќе имало малку свеченост но многу возбуда?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Од службеникот на влезот беше упатен во просторијата бр. 103.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Навистина, минатата ноќ, кому му беа упатени неговите пофалби? Или не се изразуваше доволно прецизно?
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Сепак, постојат некои шанси да се избегне најлошото, се шегуваше Раде со својот пријател Крстиќ, кој беше упатен во тајната на десетото зрно.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Делови од нашето пошироко семејство сигурно заминаа во Италија, а други делови со новата вера беа упатени на земји крај Охридското Езеро.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Во писмото ми беа упатени многу комплименти за книгата, но таа сепак не се прифаќа за објавување.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Моите сопатници од земјата рамнодушно го слушаа говорот, небаре им беше упатен на други.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се сеќавам на бројот и квалитетот на комплиментите што ми беа упатени во разни прилики.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Сигурна сум дека сеќавањето на овие нешта е подобро од било што коешто денес би можела да го доживеам. превод: Г.Н. Ом
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Се сеќавам на шарите на тепихот во неколку прекрасни куќи коишто со години ги посетувавме.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
И на годините со децата, се сеќавам како нивните гласови звучеа во ноќта, се сеќавам на мирисот на нивната кожа лете, на многуте игри што маж ми ги смислуваше за нив, на распоредот на влакна на неговите гради, на неговиот стомак и нозе.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Влегоа во грмушките и седнаа над еден камен од каде што погледот беше упатен кон селото на Тетинот и Тетката.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тие толку малку мислеа на селото во кое беа упатени што скоро се изненадија кога пристигнаа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)