Земјата беше црвеникава и стегната како цемент, а публиката си беше сѐ уште тука.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Тоа беше црвеникава куќа, со широки, светли прозорци и сончева тераса стегнат во железна ограда, со полн двор дрвја.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)