Дедо Бошко се ведна да го крене некако Мирчета пред да излезе, кога – здогледа како борината ја потпали сламата што беше наоколу и пламенот се шири.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Кога дојдов овде пред дваесет и седум години, сè беше наоколу камен и голотија. А сега слушате ли како шуми?
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Ако не беше април кога пролетта одново ги поттикнува сите наши сочувства и нежности; Ако не беше наоколу сè растурено како некогаш монистата од украсите на мајка ми можеби немаше да застанам на шумската патека и немаше да видам како споменот се качува по расцутените гранки по кои толку ненадејно отрча малата верверица.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)