Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Трајанка беше тука со нив како една голема мајка, го крилеше семејството.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Трајанка пак беше тука, нив ги советуваше за се.

„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)

Немаше време ниту за брзи консултации, козите беа тука, а козарите, мајките, децата, ја очекуваа блиската разврска.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ако постои рајот, тој беше тука, ние бевме во него, во миговите кога ја гледавме мајка ми жива, со новата рожба.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Ги прибраа помалите до себе, останатите беа тука.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Волкот беше тука, Сталин не беше далеку, но нашите кози не беа сами.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Јас веќе влегував во вратата од куќата, а тие полутргнати, полузастанати, и натаму беа тука.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

А тие секогаш беа тука... Сите.

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

А не кажа поради што!?

„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)

Сите во Сан Франциско беа загрижени заради купот амфетамини што можеа да се најдат тоа лето во градот - посебно беа загрижени децата на цвеќето, бидејќи спидот луѓето ги okno.mk | Margina #15-16 [1995] 127 правеше агресивни, а тоа беше токму она против кое беа тие.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Рака на срце, во тоа време ионака во Сан Франциско можеше да се најде што и да се посака.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Во контролната соба бевме Пол и јас, а Малиот Џо и Том Вилсон, кој го продуцираше Боб Дилан, беа тука за да ни помогнат, ако затреба.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Девојките во Калифорнија веројатно беа, во стандардна смисла, поубави од девојките во Њујорк, но мене и понатаму ми се допаѓаше начинот на кој Њујорчанките беа убави - чудни и невротични (девојките секогаш се поубави кога се на работ од нервниот слом, а нашите девојки секогаш беа тука некаде).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Изнајмивме едно од оние мали студија на Бродвеј.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

И луѓето - тие газеа по мене, Како да не бев тука, меѓу нив - okno.mk | Margina #22 [1995] 53 Случајно, мислам.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Подобро. Спокојно ќе си легнам - зборував сам со себе.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

- Да беше тука баба, ќе кренеше викотница: - Оф, јас сирота, чедо на баба!...

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Беше мрачно и свежо затоа што ролетните беа спуштени. - Дома нема никој.

„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)

Но вие бевте тука да ме извлечете.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

А микроскопот секогаш беше тука некаде.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Уште како младинец, секогаш кога ќе примеше “трип” микроскопот беше тука.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Уште пострашно беше тоа што змијата не беше тука, зашто таа можеше да биде секаде.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Ако не беа тука кога таа ја ставаше храната надвор, таа ќе ги повикаше како да беа деца што играат во дворот и, штом ќе го слушнеа нејзиниот глас, тие како стрели долетуваа од дрвјата.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Јасно, како да му беше тука пред очи, Милан го виде мостот што беше прикажан во многу приказни.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Уште еднаш беше готов да го праша брата си дали е вистина дека девојката беше тука, но тогаш помислата за тортата, тој дел му стана поверодостоен, особено гровтачкиот одговор на Френк дека и тој сака торта без прелив.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Сега, кога беше тука со него, таа посака да не дојдеше.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Славчо го претрча мовчето и излезе на широката ливада. Зракот беше тука.

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Тие веќе беа тука, зад мојот грб, пред авлијата.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

За сето ова време додека лежеше во својот најубав можен љубовен чин со Сандра, ова што го доживуваше, како да го потсетуваше на нешто за кое не знаеше што е, но беше тука, во него, нешто кое двајцата ги обземаше и уште поускладено ги спојуваше.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Тргнавме рано, со автобуси; не го забележав Фискултурецот во автобусот, но Луција беше тука.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Но тој веќе не беше тука; бесен, излезе од семинаријата, па се врати со слово друго и ми го подаде препис да учинам, а тоа слово, со буквата Ж што почнуваше, на друг го даде за умножение.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Како и утринското пајче, и она беше тука, додека немиот брод по големите води, на стаклото на прозорецот, се сокри зад непроѕирноста на ѕидот.

„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)

Ете, за пример, тие кои беа тука денес, утре полагаат испит и дојдоа да им ги проверам знаењата.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Од раскажувања знам кои беа тука, каква им беше живеачката, та затоа од возбуда ми треперат колената и полека, небаре се пробивам низ некоја голема мрачна сенка, пред очи ми се јавува сеништето на болните спомени што како наследство ми ги оставија моите родители и многу други кои во Перењас ги поминаа најтешките времиња по своето искоренување од родното место.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Тие беа тука, на дофат, ама сега ги нема...

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Празното Мјенѕиздроје го поминаа без да ги забележат луѓето кои беа тука на одмор.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Секој момент ќе заплачев, ако не беше тука и Ели.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Полека ја спуштив во кутијата меѓу останатите предмети кои требаше да се фрлат.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Ја немав видено оттогаш, и сега беше тука, како да го препловила времето.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Господе, си реков, во кој живот и со кој благослов се наоѓам во овој предел, дали јас бев тука или сега првпат доаѓам, а пределот го знам?

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Таговното претсмртно офкање што го слушаше пред десет години сега пак беше тука.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

И ти беше тука кога влезе!“ - го убедуваше.

„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)

Еднаш мореше да се најде, тоа се знаеше уште веднаш, штом го сети она бавно будење, а сега беше тука.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

- Ивона беше нервозна зашто нејзиниот пријател не беше тука за да ја испрати.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ги протрла очите, но таа се уште беше тука.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Ако беше тука, сигурно ќе беше со нив".

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Не знаеше што е - беше без облик и форма, но беше тука, лебдеше во просторот.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Сите апчиња во мојот живот Ги паметам малите зрнца од „Б комплекс“ што ги крадев додека мајка ми не беше тука и сè уште го чувствувам тој горчливо-сладок вкус во устата.

„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)

Само, човек се прашуваше: кого ли редат луѓето - дали умрените, дали татко им Ѓорета, кој, поради пуста Македонија, ни за нивната свршувачка ни за нивната умирачка не беше тука, ни да им се изнарадува ни да ги исплачи, дали мајка им Илинка, која, во еден миг, како што стоеше на работ од гробот небаре скаменета и без солзи, туку рипна внатре во гробот, го прегрна ковчегот и викаше, молеше, заколнуваше и неа, заедно со ќерките, жива да ја закопаат...

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Ех, тага ле, откако се знае Потковицата себеси, небидница владее со жителите нејзини, таа си ги коренува...

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Чупата беше тука некаде, на дваесетгодишна возраст, и беше лична, како икона.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Само чешмата, низ две тулејки, се подаваат направо од авлијата на Мицковци Трајановци, грга осамено и жалоито, и уште само една врба, од неколкуте што беа тука, се исушија и паднаа сами од себе, чемрее над браздата што истекува од коритото.

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Освен чистачката Славица и шоферот Кокан, сите вработени во секретаријатот беа тука.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

Сѐ беше тука толку измешано, нераздвојно.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Често јазичните чистења, односно чистите балкански јазици, се случуваа по недоразбирања, непријателства, дури и братоубиствени војни.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

А вие, браќа мои, “ - им се сврти на браќата кои беа тука присутни, но не учествуваа во дискусијата, „да кажевте нешто за овие работи?

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Но, да умеев да лажам со зборови, белки нема ни да бев тука.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Постелата не беше тука, собата празна, а мајка ми среде соба лежеше убаво облечена.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Потоа дојде чичко ми и рече: Миле, ја гледаш ли секирата, ако беше тука и ако се дрзнеа да те земат, јас ќе утепав некого, штом ми дојдоа дома за вакви работи, нема да одговарам пред законот.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Еден ден дедо ти Тасе не беше тука, беше на воденица а селото ни го сардисаа Турците.

„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)

Тој беше надвор на светлина и на воздух, додека тие беа вцицани долу во смрт, и беа таму затоа што тој беше тука горе.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Имињата беа тука за себеразбирање, за разумност на предметите и луѓето, за сотворение на малите билки едночинки и ситните животинки, за дарување кога поривот нѐ напушта слично на потребата од нивното постоење.

„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)

Побегнав од Македонија, но не и од болката, таа беше тука, во мене, околу мене, ме измачуваше.

„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)

Ги помагаше и кога беше тука, и кога замина.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Баба ѝ не беше тука, и ми рече додека се врати баба ѝ за да ручаме заедно, можам да се раскомотам, да се избањам во бањата, да се отпуштам на каучот. Се избањав, се испружив на каучот.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Им пристапија гласници на сите бегови што не беа во Прилеп и Скопје, на тие што беа тука усно им го соопштија денот на тргањето уште пред цел месец и сите се зафатија здраво на работа, бидејќи така им пиша самиот калиф Сулејман.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Вагонот му беше тука некаде, ама од оваа страна не беше одлостена вратата па свртеа од другата страна.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Таа само фркна Татко ти ли? Беше тука.

„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)

Тој не беше тука за време на престрелката.

„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)

— Бре, како така, светијоване? Толку ли ногу су арчил јас? — се зачуди дедот Петко, но Мицко му се заколна во се најмило, а и тевтерот беше тука да посведочи.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Невестата Доста како се позакриваше крај ковчег, оти имала расправии по Солун со Турци — пезевенци, та не излезе да бакне рака дури тие беа тука.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Таа не помалку од Крлета се оневесели, не помалку ја заболе таа боцка, но бидејќи беше тука топраклија место Крча, таа одговори: — Ако сакаш да знајш, жено (во моментот Доста за Неда беше жена, а не мајка) тој ниту беше женет ни армасан, та затоа ни се оджени ни се одармаса.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

По негова желба останаа на пиење сите што беа тука, освен Колобан и даскалот Бино кон кои пак он немаше големи симпатии.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Татко тогаш воздржано проба од јагулата и макна малку од сосот велејќи дека е прекрасно подготвена, но со мислите не беше тука.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Луѓето беа слободни, можеа да патуваат, да бидат малку среќни, но стравот сѐ уште беше тука.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Татко не можеше да дојде на железничката станица. Мајка беше тука.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Ама и старата наша војска си беше тука, прелеана во италијанската.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Овој збор се премолчуваше со години, со децении, но секогаш беше тука, во тишината, меѓу нив, и тој посилно од кој било друг, ги поврзуваше низ трајното разбирање.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Мајка се обидуваше да го отстрани грофот Чано од приказната, ама тој беше тука, па му рече на Татко: – По танцот, ти го водеше орото, се сеќаваш? – Се сеќавам.

„Ервехе“ од Луан Старова (2006)

Исчезнав и ме има А бев таму и бев тука Отсатноста чука, клука Исчезна и те нема Штом ме нема земај Од отсатноста, таа... тука.

„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)

И сега беше тука. Поприсутна од секогаш.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

За Татко, галебите беа тука, како и јагулите во Езерото, да сведочат дека излезот постои, а за Мајка дека тие ја следат во лет божјата заповед, како што тоа го чинеа јагулите на својот пат.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Татко беше тука да ги прифати, да ги растолкува, да им даде смисла, да им даде значење, да им даде живот.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

А таа татковина им беше тука на дофат, но постојано беглива.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Немаше многу други капачи/излетници во околината, а оние коишто беа тука изгледаа изразито локално; ние воопшто не знаевме арапски, освен неколку безобразни зборови собрани од Шехерезада, и иако поголемиот број од мароканските деловни луѓе зборува француски, шпански или англиски, тоа не е случај со обичниот работен народ.

„МАРГИНА бр. 34“ (1996)

Често ме немаше дома по неколку дена. Кога се враќав гомното пасивно, секогаш беше тука.

„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)

Но другите денови таа беше тука и тој беше тука за неа, се држеа за раце и шетаа околу квартот, или се возеа, додека на Мама косата ѝ се вееше како на девојче, и таа ги исклучуваше сите механички направи во кујната и му печеше неверојатни колачи и пити и медени слатки, длабоко загледувајќи му се в лице, со вистинска насмевка.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Да, Времето беше тука.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Сепак, тој беше тука, тапкаше по ледината застрашен од помислата да не го видат. Беда на крајот од бездната!

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Но на крајот од таквите дни кога тој беше тука за неа, таа секогаш плачеше.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Беше тука, гниеше под јаболкницата, сѐ понетрпелив и сѐ понепријатен; не поради тоа што тој така сакаше, туку поради тоа што и по сето тоа долго чекање тој сѐ уште не можеше да лета низ ноќното небо.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Немаше зошто – пред да јави момакот дека дошол некој од Брезница, тој беше тука, заедно со Дика и седеше на местото каде што после седеше Бошко.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

Седеше?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

Ти беше тука, нели, сето време?

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

„Ајте сега, господот ваш, обидете се ако ви држи...” им велеше на луѓето кои стоеја со копачките да му ја срушат; тие кога ќе ја видеа пушката, се растураа и пак се враќаа; тоа со месеци го чинеа: идеа со копачите, вртеа околу куќата и пак се распрснуваа кога ќе го видеа Бандо со пушката; се обидуваа и ноќе и дење, но тој секогаш беше тука: стражареше на мазгалката и ја вртеше пушката кон нив.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Детроит, еден голем град во Америка, како да ни беше тука некаде во близина на селото.

„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)

Ја подигнав главата, тој беше тука пред мене.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Таа беше стујардес во аир Франс, па токму во периодот кога ти беше тука таа беше на некоја двенеделна обука во Сингапур.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

Важно беше да добро го совладам францускиот јазик. За тоа бев тука.

„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)

А.А. беше тука да го дополни.