Почувствува како да му бега земјата од под нозете и тој виси некаде, без да може да застане и да се закрепи за нешто.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Проклет да бидам, не чувствувајќи како ми бега земјата, како навлегува во нешто страшно, длабоко, неповратно.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)