Забележувам дека сѐ почесто од работната маса бегам во дворот и во бавчите. Работам физичка работа.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Сега знам зошто бегам во физичката работа. Таа не остава простор за двоумење.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
„Пролетта е време за љубов“, ѝ поминува низ главата и неволно мислата почнува да ѝ бега во минатото.
„Светилка за Ханука“
од Томислав Османли
(2008)
Палецот ѝ бегаше во кондурата на секој чекор.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Андерграунд уметникот е како Сократ - филозоф и мудрец во своето тело и во реонот на својата перцепција; доколку андерграунд уметникот биде вознемирен и испровоциран од масите тој уште подлабоко бега во подземјето.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Немајќи каде да се скраси во целиот град, немајќи каде да се најде на родниот папок, немајќи каде да скрши глава во белиот свет, Баге бега во селото на дедо му.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Му беше здодено да живее во градот, здодено ми стана и мене, сакаше да бега во Америка и лично да се запознае со кралот на гангстерите - тоа го сакав и јас.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Лицето му е камена, неподмитлива маска - без знак на лутење, непроѕирно. Синот бега во подрум.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Поетот бега во паркот. Во паркот- езерце: калливо, со тресје и жаби што скокаат наоколу. Поетот го сака ова место.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Младите бегаат во градовите или во Европа, а секој ден нѐ има се помалку. Умираме на туѓа земја.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Јас понекогаш му кажував брзозборки, гатанки и бајки, а еднаш почнав да му зборувам за мојата мајка, за нејзините зборови на презир и потсмев за тоа како јадам, како се смеам, како чекорам; за тоа дека кога ни доаѓаа на гости нејзините пријателки со ќеркичките, таа пред нив ми велеше дека не умеам како нив да разговарам, да се смеам, да чекорам; му кажував со кои зборови го навредуваше секое мое воодушевување и секоја моја радост: воодушевувањето од вештината на неговиот татко, радоста што секоја недела претпладне го среќавав него, Рајнер, иако тој молчи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
И само стоевме така едно до друго. Другите деца околу нас скокаа на една нога, си подаваа топка, прескокнуваа јаже, се бркаа околу дрвјата, а Рајнер и јас стоевме, јас гледав во него, а неговиот поглед понекогаш за миг паѓаше на мене, а потоа пак бегаше во празното.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
(Ја отфрла од себе и самиот бега во собата од каде што излезе.)
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Но ко завија волци од сите страни мачорот Тошо не може да се брани и почна да си бега в село на пат го сретна зајачето бело. уф, еве го братчето слатко стравот ќе потрае кратко јас од лошо ќе се спасам и набрзо в село ќе си стасам.
„Поетски блесок“
од Олга Наумовска
(2013)
Достасаа Озновци од Прилеп и од Битола; иследуваа, сослушуваа, држеа конференции и кога не им појде од рака да посочат кој го убил Пената, прогласија дека реакција во Потковицата има исфрлено комити во шумата, дека тие, комитите, дење си седат дома и работат по полето, а ноќе бегаат во гората и убиваат, па ја вооружија младежта и почнаа да ја пребаруваат шумата.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
Ноќта беше стигнала (родила) жената дете машко.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Ја послушал мажот је и уште на часот беше тргнале да бегаат во друг град.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
Дуко Вендија бега во ноќта и селото се затвора, се заклучува. Ги гасне кандилата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Тој и на Симона му дал прилика да учи, но овој последната година го запустил учењето, бегал во Долнец, вљубен во едно девојче, ќерка на служителот на училиштето, која подоцна заминала за друг.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Го гледаме како го фрла и бега во паника: на кај нас ли боже или натаму во градината?
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
На него оставаат отворени вагони со јаглен кој подоцна се претвора во црна ортома што бега во небото.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
И додека Денис го започнува вообичаениот холивудски ритуал на бескрајно консултирање со келнерот, мене мислите полека ми бегаат во едно слично студено неделно попладне, пред едно дваесетина и две години...
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
Егзилот, мила, е принесување жртва на границите. – Бегајќи во туѓина ние, значи, станавме трајно жртвувани! – Првин, станавме емигранти.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Но во селото се ширеа разни вести: тè го виделе облечен во женски алишта, преправен во жена, зборувал како жена, и се однесувал како жена; скитал по селата и питал леб да се прехрани; тè го виделе подивен: облечен во кожа од мечка или волк и урликал, напаѓал на сè; тè го виделе каде што доаѓа ноќе дома му, преспивал, земал храна и рано во зорите пак бегал во планината.
„Злодобро“
од Јован Стрезовски
(1990)
Погледна по друмот. Дорчо, исплашен од пукањето, бегаше во галоп по друмот за Дебарце.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
Исплашени сестри, и мајките тажни, насилие турско да избегнат тие, и од нас се кријат во јамите влажни, и бегаат в ридје, та рид да ги скрие.
„Локвата и Вињари“
од Лазар Поп Трајков
(1903)
Насетувајќи ги под белиот чаршав облиците на мажот, таа го сонеше како ловецот млад елен што преплашено бега во шумите, чувствувајќи дека е следен.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
КРИСТИНА: Ми се тресат рацете, црвенеам без потреба, се потам, имам вртоглавици, гледам дупло, малаксана сум, не можам да станам од кревет, не можам да заспијам, ми чука срцето, се плашам од смрт, од живот, од луѓе, од животни, од мртва природа, се плашам од страв, се гушам, не можам да земам воздух, очите ми гледаат навнатре, ми бегаат во различни правци, ми се кочат ноѕете, ме следат, коваат завера против мене, сите ми се смеат, главата ми е мала како тупаница, главата ми е голема како тиква, ми бучи во ушите, слушам гласови, има уште некој во мене, ме тера на викање, ме тера на смеење, ме тера на молчење, гледам слики, мозокот ми се лепи за черепот, правам со денови исти движења, не правам со денови никакви движења, сега сум главица зелка, ме нема.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
На 15 јануари 1945 година до американскиот шеф на воените мисии во Белград е доставен список на членовите на АСНОМ избрани на Второто заседание на АСНОМ.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Коментарот на изворот е дека од луѓето што се погодени со мобилизацијата поголем број бегаат во шумите отколку што ѝ се придружуваат на армијата".
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“
од Тодор Чепреганов
(2012)
Противникот ги премести артилериските батерии на нови позиции, поблизу до Преспа и отвори оган по патеките по кои врват отстапниците и бегаат во Албанија.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
— Чекам да ме стрелаат, вели. — Зошто, бре? — Мислат дека бегав во Југославија.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)