“181 Овој ужасен и жален портрет на Крафорд се сосредоточува на спротивноста меѓу нејзината гламурозност и нејзината абјектност, карактеристична комбинација што никогаш не се прикажала со посјајно дејство отколку во самиот филм Милдред Пирс, а особено во сцената што предмалку ја видовме, каде што нејзината строга отменост и нејзиното достоинствено држење се во суштинска спротивност со навредите што ги трпи и со социјалната и со емоционалната запрепастеност што толку речовито ги бележи нејзиното лице.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Музичарот е благо катапултиран кон една непрегледна сфера каде што сонцата и месечината слободно летаат, каде што душата ја добива својата природна слобода extra corpus, а звукот само го бележи нејзиното скитање.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Брза колку што може побрзо, ама...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Музичарот е благо катапултиран кон една непрегледна сфера каде што сонцата и месечината слободно летаат, каде што душата ја добива својата природна слобода extra corpus, а звукот само го бележи нејзиното скитање.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Не само што ја бележи нејзината младост, туку и самиот почеток на нашиот век.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
„Пловидба кон Југ“ (куса проза, 1986); „Слово за Змијата“ (раскази, 1992); „Дали Калимах беше постмодернист?“ (есеи, 1994);
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)