Беше планински чај, Змејко летоска го имаше брано по висовите и камењарите над рудините уште нераспупен, го береше за дома, но секогаш остануваше и тука по некоја китка да се најде.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
Ќе береш по село вергија, ќе ми ја даваш и толку.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)