беси (гл.) - и (сврз.)

Се бесеше и докажуваше невозможности: месечината е глава со очи и уста на некој господ, во големите реки живеат луѓе со жабри, мраморната жена без нос што некој ја ископал зад гробиштата на Кукулино еднаш ќе оживее.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Господи, сполај ти на правдината што си ни ја подарил, липав во себе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Секогаш кога Сандре Самарија ќе зинеше се закануваше дека ќе се обеси ако не е прав.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Нѐ бесат и самите се бесиме меѓу себе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)