Неговиот живопис некојпат го критикуваат заради реализмот, но Музејот на современата уметност во Њујорк му ја купува сликата „Мона Лиза на возраст од 12 години“. 1966 - 1972 Ботеро ги изложува своите дела во Европа, патува по Италија и Германија, на свој начин ги интерпретира Дирер и Мане.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Тој ги утврдува своите латиноамерикански корени: „Јас би сакал да бидам способен да сликам сѐ, дури и Марија Антоанета, но со надеж дека сѐ што ќе сторам, ќе биде исполнето со латиноамерикански дух...“
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Во таа смисла, францускиот поет и сликар Анри Мишо (Henri Michaux) за психоделичните доживувања го кажува следново: “како да го опишам# Очигледно многу тешко, бидејќи, за да бидам способен за тоа, би морал да поседувам питорескен стил кој јас едноставно го немам, исткаен од изненадувања, бесмисла, изненадни блесоци, удари и противудари, лизгање и лакрдија”.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Го сметам ова за неправедно, некои други да бидат способни единствено за стерилизирање на околината, за пропуштање на настанот, за бегање и од најлошото и од најдоброто.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Никогаш повеќе нема да бидеш способен за љубов, за пријателство или за радоста на живеењето, или да се смееш, или да бидеш љубопитен.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Освен тоа, за да се биде делотворен, било неопходно да се биде способен за учење од минатото, што значи да се има колку-толку точна претстава за тоа што се случило во минатото.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Никогаш повеќе нема да бидеш способен за обично човечко чувство.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Сите ние се раѓаме со предодреден ген и код, но умешноста на прифаќање на животот таков каков што е, е во способноста да се создаде внатрешна хармонија (да се биде во мир со самите себе), да бидеме способни за зрела љубов, да доживееме духовна и физичка интимност и блискост, да имаме почит кон себе и кон другите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Да имаме храброст да ја соголиме душата и да создадеме нешто креативно.
„Жонглирање со животот во слободен пад“
од Сара Трајковска
(2012)
Јас сум таа, заедно со татко ти, која упорно го поткрепуваше твоето убедување дека човекот мора да си го сочува својот интегритет, да биде способен да ја забрани слободата од детските дни, и надворешните присилби да ги направи што е можно побезопасни.
„Слово за змијата“
од Александар Прокопиев
(1992)
Сè што се бара за она што тој го употребува да биде јазик, е тој да може да биде споделен од страна на другите. (Тука не ги земаме предвид сосем тривијалните примери на „приватни јазици” кој, како кодот на Пепи, се само шифрирани јавни јазици.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Рајт докажуваше дека услов за убедливоста на кој и да е аргумент против приватниот јазик е дека тој треба да ја допушти контингентната приватност, бидејќи во спротивно, како што истакнува тој, ќе се тврди далеку повеќе, и ние не ќе бидеме способни да најдеме смисла во она што го прави некој Робинзон кој, на пример, самиот се учи да игра со Рубикова коцка исфрлена на неговата плажа.
„МАРГИНА бр. 15-16“
(1995)
Сѐ помалку и помалку луѓе ќе бидат способни да комуницираат со ремек-делата на литературата и идеите. Џојс, Вулф, Џејмс и останатите ќе останат непрочитани.
„МАРГИНА бр. 1“
(1994)
Поимите како екстатика, хистерија, самоволие, лудост, или дури кусогледоста (која понекогаш сериозно се наведувала како причина за деформациите на Греко) нема никогаш да бидат способни да ни објаснат зошто неговата слика Марија со детето Исус (сл. на стр. 129) просто е убава, па и ако е крајно некласична.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Тој што умее да лета, умее уште многу други нешта.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- Сега знаеш – рече Игбал. – А, јас знаев дека ќе бидеш способна за телепатски разговори.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Кога ќе можеме некој ден во холограм оваа маса исто така густо да ја расчлениме на елементи, тогаш нашите сетила нема веќе да бидат способни да ги разликуваат едната и другата.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Тоа ќе потрае сѐ додека долговите не бидат платени, сѐ додека американското стопанство не биде способно своите задолжувања да ги намалува со зголемување на порезот и со мерки на штедење, сѐ додека европското стопанство не биде способно своите пазари да ги проширува на големи пространства, сѐ додека техничкиот напредок не ги деблокира кочниците што го закочуваат светското стопанство.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Кога еден ден ќе бидеме во можност таа маса да ја раздвоиме на холограмски доволно густи елементи, нашите сетила не ќе бидат способни да ги разликуваат меѓусебно.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Гледачот станува дел од реалноста и се прашува дали тој (или таа) некогаш ќе може повторно да ја напушти.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)
Уште од детството моја желба беше да бидам разбран, да бидам способен да го кажам она што сакам да го кажам и да бидам слушнат.
„МАРГИНА бр. 10“
(1997)