Низ стаклото пред нас можевме да го гледаме два часа и повеќе како стои, чист и паркиран.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
- пиши, пиши... пиши, пиши... - ...тој пред да се роди бил надарен... а наш човек, во Виена... триста и шеесет книги да смисли... од крај до крај...
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Тоа е таа предност со која човекот е надарен, или, ако не бил надарен, со време успеал да ја развие и да ја усоврши...
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)