бил (гл.) - поинаков (прид.)

Единствен доказ за спротивното е немуштиот протест во коските, инстинктивното чувство дека условите во кои се живее денес се неподносливи и дека во некое друго време мора да биле поинакви.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но дури и ако тоа население не постоеше, структурата на светското општество и процесот со кој таа се одржува во суштина не би биле поинакви.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Зошто сето тоа би изгледало неподносливо, ако не постои некој вид наследено сеќавање дека работите некогаш биле поинакви ?
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Колку што повеќе се развиваме вкоренети во свесноста за сега, толку понеобично изгледа фактот дека работите воопшто некогаш биле поинакви.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
Не ќе подадам раце по тебе, ветвуштенику, за да насаскаш пци на мене.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Очите ѝ биле поинакви кога погледнала во дојденците; го оставила јамакот пред возбудениот Куно Бунгур.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Биди умен, куме, покори се. Онисифор Мечкојад ја извадил десната рака од пазуви.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Речиси и пред да имал време да смисли нешто со што секогаш бил поинаков од другите, пркосен, брзоплет, во бриткоста како штотуку симнат од точило, се свртел да ја гледа во далечина темната модрина на небото.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тие се и таблоидно ѓубре и академска статија, тие се непоправливи популисти, но како и секоја ѕвезда имаат потреба од забележително појавување и култивирана митологија. 120 Margina #10 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Оние надвор од Британија кои за Жилберт&Џорџ знаат од книгите, од сериозните есеи во каталозите и филозофските размислувања за нивното дело, можеби ќе бидат зачудени од бројот на интервјуа, профили и новинарски истражувања во врска со Жилберт&Џорџ објавени во Британските весници и популарни спиисанија, и ниту едно од нив ниту ја допира нивната уметност на начин кој би бил поинаков од еден дополнителен поглед врз бизарноста на нивните животи.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Тогаш, во раното детство на човештвото, членовите на заедницата ги гледале оние кои биле поинакви онака како што се гледа во чудо за кое нема објаснување – како што се гледало во движењето на сонцето од едниот до другиот крај на небото, или како што се гледало во молскавицата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Минале еони, и човекот започнал да се обидува да си ги објасни нештата – громот бил небесното копје на разлутено божество, сонцето било бог кој пропатувал преку небото, а лудилото било последица на опседнатоста од божји или демонски сили.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)