Јанус и “двојниците” Ваквиот двоен пејсаж кореспондира со “двојното лице”.
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)
Како било можно времето кое толку ја сакало двосмисленоста, кое повеќе зборувало за Протеј отколку за Аполон, повеќе за казаустиката отколку за Апсолутот, за кое сè и секој биле реверзибилни, па и самиот грев, за кое сè имало (барем) два аспекти, да ја превиди сосема конкретната слика - староримскиот бог на вратата Јанус, богот на “почетокот” чие што седиште е Монс Јаникулус?
„МАРГИНА бр. 29-31“
(1996)