ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Триеше со раката по рабовите, постепено бришејќи со крпата, до шишето со виски што го крена и со намерна отсутност го врати на полицата зад шанкот.

Џабе им е дипломата на брат ми и штедната книшка на татко ми и на мајка ми кога и тој и тие можат газ да си бришат со нив, оти скоро ни тоалетна хартија нема да има.

БОГДАН: (очински грижно ги брише со крпа блујаниците од Пијаниот).

Тоа, Костадине, тоа! Го осетив сношти на полноќ!...

Празнично утро. Костадин е сам, и, токму после миењето, се брише со крпа).

Таа плачеше, ме бришеше со шамичето, а тој ме држеше за косата, и додека крвта од носот ми се слеваше во устата и грлото, ме одвлечка кон сликата на партискиот водач, ме исправи пред неа и рече: „Читај.

И потем Фисот ме фати за коса, ѝ рече на Луција „Избриши го“, и таа потем долго ме бришеше со шамичето; гледав солзи во нејзините очи; тоа не беше онаа Луција од разбојот, којзнае дали некогаш воопшто и постоела таква Луција, си мислев; гледав пред себе жена во солзи, сподобие страсно во писмо што го преточив, во песни; жена со очи гулабови; со коса како стадо кози, кога слегуваат од Галадската гора; со заби – стадо истрижени овци, кога излегуваат од капење, од кои секоја има по две јагниња и јалова нема ниедна; со усни – алова панделка, со уста слаткоречива, со јаготки на лицето како половинки од калинка; вратот ѝ е како кулата Давидова, изградена за оружје: на неа висат илјадници штитови – сѐ штитови на јунаци; градите ѝ се како близначиња од млада срна, кои пасат меѓу кринови; еве ја, плаче пред мене и ми ги подава рацете, и вели: дојди мил мој, да излеземе во полето, да преноќеваме по селата; утре рано ќе појдеме во лозјата, да видиме дали потерала лозата, дали се отвориле пупките, процутеле ли калинките; таму ќе те опсипам со милувања; еве ја, стои пред мене и јас ѝ велам: О, колку се убави нозете твои во сандали, ќерко знаменита!

Го чекавме Земанек пред циркусот; јас го бришев со шамиче и му велев да појдеме на лекар; тој одбиваше.

Се надеваше Сафет-ефенди да го види ова, и ако машкиот чемер може да се брише со женска убавина, да посака тоа да го стори со неа.

ТЕОДОС: Тји, тји, господе, што е ова што налепив! (Уште се брише со шамивчето.)

ПОЦКО: Адет е, куме, да се удри мур на кумството. (Си ги брише со ракав мустаќите.) Адет е. (Го бацува в уста.)

ТЕОДОС: Кај вас! Не, не одам, па сто пати адет да биде! Не одам!

Да се бакнеме, куме! (Го бацува бргу.) ТЕОДОС: (Се брише со гнасење.) Ме изеде, ламја!

АРСО: (Му дава знак на Поцко за враќање.) Да одиме, чорбаџи Теодосе...

- Како сакаш! - немарно рече Бојан и продолжи да се плиска, да фрчи и да ги трие своите веќе зацрвенети гради: - Ќе ти покажам нешто, - рече откако се исплиска и почна да се брише со кошулата.

- Потоа ќе се бришеш со големи, меки пешкери, ќе облечеш долга свилена наметка и така, намирисан, секој ќе премине во салата за масажа.

Коста полека ја стегна сопирачката а оние одзади го ораат патот со чизмите.

Нумо ја вади од џебот изабената лажица, ја брише со полата, ја удира од коленото и седнува до Пандо.

„Си ги згоивте газиштата, вошки ниедни, тука, во албанското, а сега потуркајте малку, - си велеше Коста во себе и го фаќаше бес, гледајќи ги онака испотени како се бришат со бели шамичиња.

Тилот и лицето го брише со шамивче.

Тој подлец изгледа го имаше веќе здогледано наближувањето на непријатностите па сепак, во огледалото, со чудна ноншалантност си го бришеше со белата мека крпа измазнетото лице , а потоа не го прескокна и она долго размачкување на помадата по образите и по челото без да стори ниту еден неприличен гест, или барем да побрза и да ми се тргне од пред очи, како што постапуваше многу често.

Ние грабаме, се туркаме и грабаме. Црпиме, го гребиме тенеќето, го бришеме со прсти катранот.