веде (гл.) - глава (имн.)

— Вака, ведиме глава, легнуваме, не и лутиме агите та и тиа послескум маваат, белки ќе прецалејме некако, да и куртулиме баре главите, та за маките и болките, тиа се нави.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На празниците оддалеку ја погледнуваше и засрамен, поцрвенет до уши, си ја ведеше главата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Марко се реши. Некој мора да почне: — Море ми не стра, ами не?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Види, види, завалиите!“ си помисли Толе. „Научени да м’чат и да и ведат главите пред агите, та и пред мене и наведоа и збор не пушчаат од уста".
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И таа така му одговараше, но не ја ведеше главата, ами ги задржуваше своите очи во неговите терајќи го тој да ги наведе прв.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)