вели (гл.) - мама (имн.)

- Зошто? - прашувам. - Затоа што луѓето зборуваат дека во закланите свињи месарите пронаоѓаат златни ланчиња, прстени, златни забни круни... - конспиративно вели мама, а потоа мирно додава: - Впрочем, јас и онака не јадам месо.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Лулупешку се подига, гледајќи во девојката која и натаму спие, си ги брише рацете: - Убаво ми велеше мама – „Апсолвирај на време.
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Ја слушам мама нешто ми зборува и тоа ме враќа во мојот реален живот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Убаво му вели мама дека еден ден, кога ќе се изгуби, ќе му биде мака што не бил повнимателен со нив.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Па ти не си гостин, сине – вели мама. - Не сум гостин?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
„За една недела ќе ти го сплетам пуловерот“, вели мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)