вели (гл.) - некој (имн.)

Ова е доба на црвите, вели некој, им дадовме храна за сто години.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Може да е пребеган во Албанија, вели некој, а може да се крие забулен меѓу жените.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ова на друго ми мириса, вели некој.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зар можеш да јадеш толку гнасни работи, му вели некој и повторно прснуваме да се смееме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кај што има чад и прав, мора да има и луѓе, вели некој.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Што ќе му прави: ќе го дере, велеа некои.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Некој голем чад се извишува и го валка небото. - Море, ба го мајката, вели некој, онаму и земјата гори.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Не гибајте ја, вели некој, треба да видиме кон кај ќе полета.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Молчи, бре, вели некој, нивната земја нам ќе ни ја дадат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Го касна стршенот, вели некој.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Сега пак да бегаме, вели Јоше Свирачот. - Кон кај да бегаме, кога не знаеме од кај ќе дојдат, велиме. - В шума, вели некој.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- А може не беше пчела, вели некој, може да беше оса или стршен.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)