Остануваше така целата измачкана зелено и жолто и црно...
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Си го бришеше лицето, целото испотено, со својата голема нечиста престилка.
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
„Не е редно да ѝ ги сечеш прстите на судбината а потоа да ја сожалуваш и да ја проколнуваш поради таа нејзина несреќа“, му велам онака, за да го отрезнам, или барем да му ги изгонам бубачките од главата.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Ми вели онака, на поминување: „А бе Фердинанд, мајка ти се симна најмалку дваесет пати од седум саатот, да праша да не сме те виделе? Жими тебе!
„МАРГИНА бр. 21“
(1995)
Вели вака, вели онака, кон никаде не се води, не се оправа.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)