- Месо од дрвца со грав од камчиња, - вели сериозно Лидија.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
- Тоа се пак стихови, нели? - се смирува Ана. - Се вика Смарагда, - вели сериозно тој, оставајќи ја без внимание нејзината закачка.
„Пустина“
од Ѓорѓи Абаџиев
(1961)