види (гл.) - мој (прид.)

Еден толку несмасен човек беше тој мајсторот, а брат ми имаше сличен оторбешен изглед на лицето: таков го виде мојата предсмртна пакост.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Нема да ја видат мојата слатка легенда, ниту моето свирче...
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Потскокнав. Тој ја виде мојата возбуда и објасни: - Ништо, велам - Пенчо. Син ми така се вика.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А потоа, по малку време и сосема неочекувано насмевката му ја врати на лицето ведрината!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но таа збунетост пред мојата исповед , барем на неговото лице, траеше само еден момент.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Му зборувам ете така, прилично горчливо, но без лутина во гласот, а тој ме гледа како првпат да го видел моето лице. И не е многу е среќен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Една ноќ, може тоа го видоа моите очи, може така ми се пристори, како да ја здогледав старицата, или нејзината сенка, како со запалена борина оди по рабовите од коријата, потоа се спушти во отворот на испосничката ќелија и исчезна во неа.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И што видоа моите очи о, Боже? Од што се раширија моите зеници?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Не го видоа моите очи, но моето срце го сети.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
- Мораш да дојдеш да го видиш мојот, беше најубав во бутикот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Штом ја виде мојата непоколебливост, а казната беше без замена со затворска казна, Пешков ми ја симна цената на сто рубли.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Се откажав заради многу причини, но главните беа: отсуство на пари и несакање да му ги поднесувам каприците на лекомислениот администратор.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Се видело моето. Кога твојот човек нема жал, што бараш да те жали селото.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ирвинг беше еден од првите кои Иван ги донесе во моето ателје, и секако, кога ги виде моите слики, умре од смеа, но веќе следната година се врати, бидејќи виде дека Кастели го презема Лихтенштајн , и ми понуди изложба.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Но се виде моето и мојата педагошка мисија за спас на детето на Балканот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Го виде мојот получасовен плач, што никој друг не заслужи да го види. Само тој.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Зошто уживаат кога ќе го видат мојот тажен и болен плачлив поглед?
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Иако бевме одделени, тој го видел мојот сон, знаеше каде лета моето срце, што бара тоа низ ѕидот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Кога би имал камера и кога би зумирал, човек би можел да ја види мојата отворена дланка и грчот на лицето во настојувањето да ги видам поединостите.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Дедо Крстане, дали го виде моето коњче? - го праша Трајче колку да го започне разговорот.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Не престанав да сликам. Секоја слика мора да постои во главата пред да се стави на платно и секогаш нешто се губи кога е преобразена во слика. Повеќе сакам да ги видам моите слики без таа кал.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Она што сакам да го кажам е дека уметноста може да биде лоша, добра или индиферентна; но без оглед употребената придавка, треба да ја нарекуваме уметност: лошата уметност сѐ уште е уметност како што лошата емоција, сѐ уште е емоција.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Големи зверки злупиле овие две раце.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Паѓале луѓе во афект и бесознание, кога ќе го виделе моето бричало.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Е, дури тогаш некои ја видоа мојата ортома.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
ЕЛЕНА: Стрпете се малку госпоѓо. Разговаравме. (На Елена) И детето не ти е најухрането. Треба да го видиш моето во Атина.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Това како виде мојата смиренна душа, се потресе от страх.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
А дали си ја видело мојата мајка, дали си го видело моето дете, сакам да го прашам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- За секој случај, ти остави ми го тоа што си го извадил, па ќе видиме моиве мечиња ќе остават ли нешто за другите.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- Да ја видиш мојата праска. Пуштила цветчиња!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)