вика (гл.) - јас (зам.)

Но, таа ме чу. - Каков Бак, што е тоа со Бак, за што зборуваш? – ми се сврте.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Саше, Сашенце мој, не плачи, Бак се врати – викав јас истовремено, ама од неговите пискотници, толку силни и неутешни како некој близок да му умрел, и од викањето на Тета, тој мене не можеше да ме слушне.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
„Разговаравме, ако баш сакаш да знаеш, за тебе“. „Охо“, викав јас, „а како разговаравте за мене? Телесно?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)