вика (гл.) - и (чест.)

Стариот забележимо омекна спрема своите квартиранти Навечер тој почна да ги вика и нив да се постоплуваат.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ние свивме глава и не се викавме Срби за да не го налутиме агата. Тој не сакал да се викаме и Бугари; и Бугари не се викавме.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Пред Турците ние сме „каури” и „раја”, и „каури” фативме да се викаме и меѓу нас.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Словени се викале и Србо-Хрватите. Имињата Срби и Хрвати се носеле од малечки јужнословенски групи и биле племенски, а се сториле народни само кога нивните носители, т.е. племињата Срби и Хрвати образувале големи држави.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Тоа беше добро име. Едноставно. Така се викал и првиот маж што го создал Господ.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
С новим годом, хроња пола, си викаме меѓу себе, им викаме и на стражарите.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— До свидања, вика и Елизабета Вајкер.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А сум викала и во времето на кое не се сеќавам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Во Козар маало и други кози и јарци носеа имиња сврзани со името на Сталин, но не знаевме дека така се вика и главниот прч на Чанга, кој прв ја загледа нашата Сталинка.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Еден миг потоа, минувајќи по пустинската патека, чу како некој го вика и повторно и повторно.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Пирејот е троскотна трева, вели, а некои ја викаат и Коштрева. Ама ти колку сакаш кошкај ја, корни ја, куби ја, вели, таа пак не умира.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)