Меѓутоа, огромното значење на Хегел не е во неговите филозофски теории како такви, туку единствено во откривањето на постојаното и незадржливо движење што владее во природата и општеството.
„Значењето на Хегеловата филозофија“
од Кочо Рацин
(1939)
150. Кралот Марко (ок. 1335-1395) е последниот крал што владеел во големиот дел од Македонија пред повеќевековната власт на турските султани и станал најпознат јунак на епското народно творештво не само на Македонците, туку и на сите јужни Словени.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
149. Српскиот цар Урош (1355-1371) владее во времето на интензивното распаѓање на оваа веќе разединета феудална држава; неговата смрт го означи крајот и на привидната централна власт на државата. 150.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Но тоа тешко можеше да го каже и покаже во времето, режимот и идеологијата кои владееја во земјата.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Слога владееше во нивниот дом.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Тоа што мене ме засегна кај истите е можноста нив да ги адаптирам на условите што владеат во театарот кај нас.
„Календар за годините што поминале“
од Трајче Кацаров
(2012)
Таа на некој начин требаше да му дава тежина на сфаќањето дека Стојан владее во полза на најширокиот интерес на народот. – Ќе ја ставите и сега за јубилејот?
„Браќата на Александар“
од Константин Петровски
(2013)
Солунските власти давале изјави според кои „комплетен мир“ владеел во Солун и во сите вилаети.
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)
По некое време, тие незабележително полека се искраднаа од распеаната атмосфера која владееше во куќата на газда Ѓорги и без никој да ги види излегоа на улица.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Читајќи некои книги останати од татко му, велеше: Човекот е најситниот дел на вселената; него вселената го создава и го повела; секое раѓање на човекот се обележува во вселената; каков ќе му биде животот на човека, зависи од времето во кое е роден и од законите што владеат во тоа време: тие му ја одредуваат судбината, здравјето и должината на животот...
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Ја црпат од неа неизмерната паганска живот, сите оние прељуби, измами, надитрувања што владееја во нејзиниот, сега урнат, минат свет.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
Колку и да се работеше, колку и да се мачеа татко ми, мајка ми и браќата, пак сиромаштијата владееше во нашата куќа и во целото село.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Почитувана госпоѓо Лејбовиц, уништувањето и ликвидацијата, без оглед дали потекнуваат од прастарата опсесија, од идеолошкото замрачување на умот или од трибалниот антагонизам, се впишуваат во мрачната традиција на омразата, на непријателствата, но и на хаосот кој владее во овој регион.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Животот, личноста и борбата на Јасер Арафат не можеше да се сведат на никакви шеми на владетелите кои успеале да го оттргнат својот народ од колонијалната зависност и до крајот на животот, да се сметаат како пратеници на Бога во доживотното владеење.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
Јасер Арафат во својот живот-легенда, ширејќи ја вистината за Палестина во планетарни димензии, се чини на крајот стана конечна жртва на своите утописки илузии дека ќе владее во слободна Палестина, минувајќи неколку години во Рамалах, во својата Газа, во едно парче на Палестина, како во вистински кафез на слободата.
„Амбасади“
од Луан Старова
(2009)
66. „Спокој владее во земјата благодарение на умната доверба на сите.“ (М.Помпиду) 67.
„МАРГИНА бр. 35“
(1997)
Со паѓањето на Советскиот блок и распадот на поранешна Југославија, 1990-те повторно ги оживеаја крвавите обиди да се „исколчат“ ексклузивни и неспорни државни територии, како остаток од „големата фикција“ на геополитиката на 19 век, имено „дека сите нации имаат право, ако не и судбина, да владеат во свои национални држави, на своја сопствена територија“.17 Историски гледано, границите долго време имаа улога (и се засноваа) на етнички и религиозни разделници. 16 Во овој поглед постојат значајни разлики помеѓу Азија, од една страна, и Африка и Америка од друга.
„Простори на моќта“
од Зоран Попоски
(2009)