Кога Митра излезе да ја испрати Бојана, Илко си влезе со заграб борина.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
На влегување, сега без тропање, ја најде Неда сред куќи каде му мете на прасето и посегна да ја фати за образ, ама таа му ја турна раката настрана и му ја покажа големата врата откаде можеше секој минут да влезе мајка ѝ, и му рече само: — „Пст, мац! Не ваќај кај шо не си клала ота може да е жешко да се попариш!“ — И навистина старата влезе со заграб борина и едно столче.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Тоа влезе со еден филџан и полно гезве „сааде“ кафе, а Адем го кладе да седи до него на миндерлакот и почна да го гледа право в очи: — Е, Кате? Слушна што зборував јас со чорбаџи Јован, а?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
На италијански јазик Челебијата поправи разговор со слугите и си влезе со Нешето да си ја продолжи својата утрина работа, да се погали стариот со младото росно робинче.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Мајка влезе со цвеќето на Камилски, го стави во вазна среде книгите, а подоцна го донесе подавалникот со двете чашки, бокалчето полно со жолта ракија и свежото мезе.
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Некако ми дојде преку глава од сѐ, од сериозниот филм во кој бев влезена со факултетот, од сериозната облека која ја носев тој период.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Светлана влезе со нарамокот и со тресок го истури во сандакот до шпоретот.
„Последната алка“
од Стојан Арсиќ
(2013)
Бидејќи му беше многу топло, а можеби сакаше да го искапи и слончето, влезе со него во водоскокот.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Оти влегов со клучот на блудот од братот мој во одајата, во оваа иста ноќ; влегов сам, без страв, со колена од камен, оти не се бојам веќе од ништо.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Да влезе ли? Најдобро е да се влезе со мноштвото што чека.
„Вежби за Ибн Пајко“
од Оливера Николова
(2007)
И комунизмот е како рајот, вели, со што ќе влезеш со тоа и ќе останеш.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Авантурата на очовечување влезе со нас во нов период.
„МАРГИНА бр. 19-20“
(1995)
Танаско како одвај да ја протурка својата снага низ вратата, покриен со дебел слој снег што го истресе внатре во одајката, влезе со грбот а не со очите, оти гласот и очите го водеа гостинот Бујрум у нашта кујќа, место коуку милуваш, уште тоуку може да собере! и ѝ се обраќа на својата жена без да се заврте, сега тресејќи го снегот од гостинот Пено мори, устрау да те удри, пули кој гостин ти носам!
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Бабата Русинка нѐ повика да влеземе во собата, а ние срамежливо ја подотворивме вратата и влеговме со козлето.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Во работилницата стоеја купчиња замесена глина и неколку подигнати тркала за обликување на садовите.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Влегоа со истата насмевка од надвор.
„Црни овци“
од Катица Ќулавкова
(2012)
Седев во хотелскиот бар кога Бароуз влезе со две прекрасни англиски момчиња.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Јас бев баш детинест Харвардски професор што го прави својот голем истражувачки проект со дроги. Margina #32-33 [1996] | okno.mk 69
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Почнав да им зборувам за овие нови дроги, и, се разбира, тој знаеше многу повеќе за дрога од кој било друг човек на овој свет!
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)