внесе (гл.) - во (предл.)

Ох, изгледа дека таа отпатувала! (ѝ се внесува в лице) Тики: Но како можеше?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Повеќето од викендите тие се на забавите низ цела Холандија, каде гостите плаќаат по три марки за да дознаат што точно внесуваат во своите организми и дали тоа е безбедно.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Тој и неговиот тим може да се најдат тука во текот на неделата.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Надвор од главниот град, сепак, ситуацијата може да е многу поинаква.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста му се внесува в лице.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Краста: Браво, Тики, браво!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
За да добијат дозвола, промотерите обично треба да преземат обврска дека нема да се дозволи никаква дрога да се внесе во клубот.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Виолетовото значи кокаин, зеленото хероин.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Мрш!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Ако земеш Екстази, веројатно во извесен момент си внел во себе едно или сите овие нешта, бидејќи повеќето од она што Херман го нарекува „срање“ си го наоѓа патот до другите земји (Британија) каде што нема тестирање, па можеш само да претпоставуваш на што си.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Се внесов во глетката и во овој едноставен одвивачки образец на космичката еволуција кој претставуваше вистинска историја на човечкиот род.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Но тогаш, во времето на гладот, кога смртта првпат тропаше на вратите на нашето семејство, гледајќи го татко ми внесен во книгите, таа се плашеше да не се случи како со хромовата руда.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Тој беше внесен во селидбите и нивните последици, толку внатре во себе уплашен дали ќе се вкорени во новата почва, зашто не беше лесно да се откорне семејството, со генерации врзано за една земја, да се приспособи кон животот во друга земја.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Лостот во човекот се храни преку стомакот, преку енергијата што тој со храната ја внесува во стомакот.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Ќе им отвориш и ќе ги внесеш во другата одаја.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Еден од нив рече: - Што не отвориш, бре ѓаур?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Во таа смисла тој пишува за „нерамнотежа помеѓу програмите што мислат и програмите што осознаваат и се активни во реалниот свет”, тоа изненадувачко сознание го внесува во историскиот развој на темелните човекови способности: „Изгледа како да е - видено апсолутно - мислењето полесно од сетилното осознавање и делувањето - поглед што можеме да го објасниме во рамките на еволуцијата.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Меѓутоа, додека компјутерските програми кои што симулираат разумски операции, ги решаваат своите задачи скоро толку успешно како некој си студент-почетник, на најдобриот програм за роботско водење му се потребни часови и часови пред да идентифицира неколку предмети на масата и потоа да ги земе.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Македонските научници - астрофизичари со интерес и како своевиден раритет на посетителите им го покажуваат ова некогашно засолниште на љубовни авантури на француските кралеви, за да можат на ваков начин полесно да ве внесат во тајните на астрофизиката.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
„Во текот на одредени векови неговата (човекова) имагинација сесрдно ги внесе во живот сите оние попривлечни сили.“ (Џон Мејсфилд) 88.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Мајка ми ѝ допушти да го внесува во кујната, а нам ни го објаснуваше тоа со опасноста од полицијата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тој му ја зеде на Коча меко раката во двете свои, му се внесе в лице - онака збит и сунизок - околу усните неприметно му потрепетуваа двете изразити брчки.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Дедо Иван беше целиот внесен во обработката на својата бавча, може да се рече дека тој со неа живееше и единствено таа му донесуваше тихи но незнајно слатки победи и задоволства.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
— Ти сега ќе гледаш што повеќе оружје да се внесе во народот, — беше последниот збор што му го рече Петре на Толета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По излегувањето од Алимасковци, Бајракот се наврати кај Бабовчето и овој го внесе во визбата да му соопшти некаква новина од Мариово.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Прашај а неа од каде ме познава, та јас ќе ти кажа и тебе од каде те познавам — одговори Јован Гуров од Витолишта, комшија на Митра, и му ги зеде торбите на Толета, ги внесе во кафето и истрча да ја пречека Митра.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Гледајќи ги Шаќира и Ѓура, се сети дека есеноска испрати по овие двајцата шестотини лири за пушки, та сега ги закачи нив за таа работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Каде е Шаќир, чичко Алекса? — го праша Јован Бајракот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во времето кога Татко се внесе во толкувањето и во средувањето на сиџилите во Институтот, иако с уште работеше во Судот, еден ден му стигна решението, лично потпишано од Водачот, со кое беше именуван за архивист во Државниот архив на Републиката.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Тој беше длабоко внесен во тајните на староотоманскиот јазик и на неговото писмо.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И ние, децата, иако наведнати врз отворените тетратки и книги, божем внесени во домашните задачи, ја очекувавме Татковата порака, пресудата која се сведуваше на еден од двата прости збора: остануваме или заминуваме!
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Најпосле, мислите му се сталожија, се внесе во играта и, со најсилните карти, ја доби партијата... XXXI Деновите брзо минуваа по Татковото враќање дома.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
А се случуваше, порано, Татко, внесен во сиџилите, а ние крај него, па да не н забележува.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Татко испи неколкуголтки и повторно се внесе во работата.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Чувствувајќи дека се оддалечил од темата на сиџилите, и гледајќи ме мене, внесен во неговото кажување, Татко продолжи: - Доколку историјата лаже, сине, а таа најчесто лаже,победничка е секогаш лагата, но тогаш не лажат сиџилите.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
- Слушај!... - Иссикте силно Веле, со речиси неприроден, нечовечки глас, и му се внесе во лицето на работникот што му се подбиваше.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Дајреџијата му се внесе во лицето, целиот насмевнат и блажен, како да сакаше да му каже: „Ништо ти, комшија, не бери гајле, јас сум тука, јас ќе те одведам дома...“
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- Слушај, Веле, - му се внесе во лицето, - кажи му утре на Трајана...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Потоа уморен, смирен, ги собра деланките што успеа да ги одвои од саклестото тело на трупецот и ги внесе во колибата, ставајќи ги крај огништето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- На Иринка нешто ѝ се слоши! - им рече Бојан на нејзините кога ја внесоа во колибата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тој вистински настојуваше да се внесе во кажувањето на дедо Алексо.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Соседот го внесе во радиостаницата, го поведе низ ходниците, го доведе до една врата на која пишуваше „кадровик” и го турна низ неа во зачадената просторија.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А за онаа, западната, ништо не се знаеше, оти ниеднаш вратата нејзина не беше отворена од онаа ноќ кога отец Мида, неколку часа пред да се упокои, го внесол во неа умножението на записот и ја заклучил клучалницата нејзина.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Навистина, објасни ми, какви ти беа намерите при преземањето на овој, најблаго речено, чуден чекор“, прашува по којзнае кој пат иследникот .
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Она повторување, повторување, повторување: Факт е, повторува иследникот, или предметите од собата, откако ќе ми се внесат во лицето, факт е дека во среда попладне, точно во 17 часот, си виден како и се приближуваш на Јана, ќерката на Ѓурчин.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Твоето приближување за среќа го забележало лицето што е одредено да внимава на Јана!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дебелата вдовица, на Димка мајка му, му се внесе в лице и го прекори со глас од кој срцето ми прскаше.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- А ако можел? се придигна Петко и му се внесе в лице.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ми се внесе в лице, беше млад и загатлив признак.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Бидејќи е, како што е, постојано место на мелодрама, семејството практично налага да го гледаме од иронично гледиште.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа го покажува и начинот на кој Џоан Крафорд ја прикажува Милдред Пирс како изведба, во смисла на тоа дека открива колку и самата Крафорд, далеку од маченичка поради својата беспомошна, самопожртвувана посветеност на ќерка си, всушност, во Милдред Пирс дивно лажирала.310 Штом камерите ќе престанеле да снимаат, Крафорд – а не ќерка ѝ – била таа што, всушност, ги влечела конците. ‌За Џоан Крафорд, излегува, долгото мачно мајчинство не било абјектна несебичност, како што укажува Милдред Пирс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако ништо друго, Најмила мамичке барем сведочи за пресудната улога на изведбениот елемент во создавањето на особеното задоволство на мелодрамата. ‌Сцената со генерацискиот судир во Најмила мамичке не ја турка само до крајни граници театралната екстравагантност и бунилната претераност на глетката на поштукнатата мајка во Милдред Пирс, нудејќи ни кампско задоволство на преувеличена изведба изведена заради изведба.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И тука се работи за комплексна игра на идентитетот и на различноста, осцилирачка иронична двојност – истиот оној вид на иронична двојност што му е суштинска на камп-сензибилитетот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-мажите, најпосле, се исклучени од високата сериозност на трагедијата.311 За нас нема место во нејзиниот егзистенцијален јад – иако мораме да се носиме со штетноста на културната надмоќ на жанрот, што значи дека неизбежно мораме да создаваме (дисидентски) однос кон неговата прагматика, вклучително и кон општествените и емоционалните конвенции, вредносните хиерархии и структурите на чувствување што трагичниот жанр ги мобилизира и ги зајакнува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не е битно дали даденото семејство е она, твоето, од кое потекнуваш, дали е семејството што си си го избрал или ти е новосоздаденото геј- или лезбејско семејство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Оваа истовремена коинцидентност на страсната внесеност и на отуѓената збунетост, толку типична за машката геј-култура, е она што ја структурира реакцијата на геј-мажите кон сценава. ‌Се разбира, немам намера да имплицирам дека не може и жените да имаат иронична и оддалечена перспектива кон Милдред Пирс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
О’Хара тука ја присвојува амбиенталната мелодраматичност на конвенционалниот новинарски дискурс – со неговите изнасилени наслови што привлекуваат внимание, со запенетата фасцинираност од животите на јавните личности и на ѕвездите и со возбуденото чувство на драматика што го внесува во известувањето за тековните настани во вестите – за да го воспостави сопствениот дисидентски однос кон главнотековните жанрови, дискурси и културни облици што ја дефинираат конвенционалната хетеросексуална мажественост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
“).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто она што го овозможува иронијата, во согласност со прагматиката на кампот, е можноста да се доживува театралноста на семејниот живот истовремено и како ужасна и како урнебесна, без притоа едната димензија на тие театралности да се асимилира во другата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Аристократите се смеат на околности што ѝ се ужасни и трагични на буржоазијата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Напротив, тоа било... животна улога. ‌На тој начин Најмила мамичке ретроспективно внесува во Милдред Пирс елемент на неавтентичност што веќе е имплицитна во драматичната поставка, во одигрувањето, во општествениот израз и во јавната изведба на секоја страсна емоција. 14 ОД ТРАГЕДИЈА ВО МЕЛОДРАМА ‌Емоционалната неавтентичност може да биде погубна за трагедијата, но таа не ѝ штети на мелодрамата, а не ги упропастува самодоживувањето и културата на геј-мажите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако, како што признав на почетокот, не бев човекот што треба да го предава предметот за тоа „како да се биде геј“, исто како што не сум човекот што треба да пишува книга на таа тема, тоа е затоа што отсекогаш сум бил благодарен за, а и длабоко внесен во, експлицитната, некодирана, идентитетски заснована машка геј-култура, особено за книжевната фикција.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Всушност, „сентименталноста“ што често ѝ се товари на мелодрамата и која се смета за едно од нејзините обележја, на крајот на краиштата, не е ништо повеќе од склоност кон премногу изобилни нежност, достоинственост и почит на некакви нискосталешки луѓе кои (според елитата) не заслужуваат толку голема мера сериозна размисла, а кои ја добиваат од мелодрамата само затоа што мелодрамата ги одразува блиското идентификување на нејзината публика со таквата раја и силината на емоционалната внесеност на таквите гледачи во нивните животи. ‌Високиот степен на емоционална напнатост што мелодрамата го внесува во премрежињата на обичните луѓе, кој би им прилегал на врвните теми на трагедијата, но кој станува будалест кога ќе се наштима за да внесе горливо значење во животи што не го заслужуваат тоа, не може да не изнуди насмевка на лицата на општествено овластените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ниту во еден миг не претпоставувам дека нивниот однос кон филмот е суден да биде и да си остане однос на неквалификувана ревност, на некритичка, буквална идентификација и гледање во огледало, небаре не се способни да внесат во филмот сопствен камп-сензибилитет.301 Она што го велам е просто дека нивниот однос кон филмот не е нужно, неминовно ироничен; понатаму, филмот силно им ја поттикнува неироничната идентификација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Песната излезе во неговата збирка Песни за ручек во 1964 година.369 Лана Тарнер паднала! поттрчнував и наеднаш ете заврна и заснежи а ти рече дека паѓал град но град те мава по глава силно, па затоа сепак снежеше и врнеше и толку ми се брзаше да се сретнеме, но сообраќајот беше баш ист ко небоно и одеднаш гледам наслов ЛАНА ТАРНЕР ПАДНАЛА! нема снег во Холивуд и нема дожд во Калифорнија на многу журови ме имало со поведение крајно срамно но не ми се случило да паднам о, Лана, те сакаме станувај.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не можела, и покрај сите свои многуусрдни напори, да го прикаже буржоаското живеење како сосема сериозно – освен, се разбира, од разводнетото гледиште на самата буржоазија. ‌Зашто грижите на средните сталежи, бидејќи се грижи на обичниот народ, не можат да ја достигнат достоинственоста што ја изискува целосната сериозност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мажественоста е подостоинствена од женственоста, исто како што повисоките сталежи се подостоинствени од пониските (иако вториве понекогаш се квалификуваат како подоблесни од првите).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А, впрочем, еден ироничен однос, т. е. односот кон драмата на гледач што е истовремено и внесен во неа и оттргнат од неа – во случајов, особениот однос на геј-гледачот кон женската мелодрама – може да биде најдобрата, можеби најдобрата возможна одбрана од задушната емоционална клаустрофобија на семејниот живот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Играњето улоги не е во согласност со пројавата на суштински идентитет – на вистинското битие на поединецот – па затоа изведбеноста нужно подразбира неавтентичност и отсуство на вистинска сериозност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Слично така, геј-мажите честопати разменувале информации за тоа каде во јавната стрејт-култура може да се најдат бисерчиња геј-духовитост, скришни двојни значења со геј-смисла или итри ишарети што машките геј-уметници успеале некако да ги протнат во главнотековните филмови и во главнотековната музика, каде што си седат заштитено скриени и обично минуваат незабележани, освен од оние што знаат каде да ги бараат.438 Ништо од она што го кажувам тука не е со цел да ја оспори вредноста на сето тоа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не морав веќе, некако, да се внесувам себеси во тие визии за животот што ги создале негеј-писатели, без разлика колку се стремеле да бидат хумани, длабоки или инклузивни.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зборувам за една песна од Френк О’Хара, геј-поет кој одигра средишна улога во формирањето на таканаречената њујоршка школа на поети, сликари и музичари.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Напротив.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Токму преку тие доминантни културни облици, дискурси и жанрови тој успева да си изреже себеси упадливо нестандардна положба на полето на родот и сексуалноста. ‌О’Хара си го претставува односот кон плакатскиот наслов како однос на помешани лековерност и скепса.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако поимот „мелодрама“ сега станува погрден, тоа е затоа што очигледното сочувство што мелодрамата го внесува во судбината на обичните луѓе изгледа, барем од повластена гледна точка, дека е изместено, дека е облик на задоволување ниски страсти, дека е побудено исклучиво од недостојна, неоснована, пристрасна, сентиментална приврзаност кон инаку неисклучителни ликови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Смеата не е соодветна реакција на трагедија и на ужас, но ако земеш да го сфаќаш сериозно патетичното страдање, тоа значи да наседнеш на сентименталност, да ѝ подлегнеш на вулгарната привлечност на мелодрамата, емоционално да се внесеш во кич, а сето ова е грев кога се суди според мерилата на добриот вкус. ‌Женственоста е тривијална, несериозна (истиот суд важи за секого што го сметаме за понедостоен од себе), сигурно затоа што е мошне изведбена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сигурно, смешни се кога ќе се споредат со маките на Ифигенија, на Федра и на Хамлет (иако Шекспировата трагедија секогаш според темите и домашните преокупации е поблиску до грижите на буржоазијата, поради што е полесно да се приспособи кон потребите на некоја современа народска публика).305 Бегањето со погрешен маж можеби ќе излезе погубно за Клариса кај Семјуел Ричардсон, но последиците не се баш вселенски: нема тие баш толку да го потресат светот како последиците од Парисовото заведување на Елена – со други зборови, „урнат ѕид, спален кров и кула / И Агамемнон мртов“.306 Кога се гледа од повисоката положба на општествената елита, средносталешката трагедија е само мелодрама.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Достоинственото страдање е трагично; недостоинственото страдање е патетично.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Почувствува дека е внесен во запознавањето на својот живот до таа мера што не можеше да го препознае својот сопствен идентитет.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-По што се познаваат таквите? – се внесе во прашањето Еразмо, следејќи го.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Еразмо, физички, многу ситен во споредба со водопадот, беше внесен во убавината на глетката.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Толку внесов во мојот бележник... А колку ги има? ..................
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Намерниците го внесоа во најблиската порта и некој поита да повика брза помош.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тивко, полека, кроце чекориме, чиниш секој е внесен во чекорите од долгите ноќни маршеви под дожд и снежни виулици и намети.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ни дадоа леб и вода, и нѐ застанаа во ред да ни ги прегледаат документите, да ни ги запишат имињата, годините на раѓање, каде сме живееле, и да определат каде ќе нѐ сместат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Полека ја поткренав од столчето, ја внесов во станот и ја одведов до нејзиниот кревет.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Остани со мене ноќва,“ рече.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Понекогаш се запрашував: дали првиот поттик да му предложам на брат ми да се запознае со Сара беше ужасот од онаа помисла дека тој ќе го побара телесното задоволство во некоја од оние улички, доколку не му се случи вистинска љубов?
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа вечер мината по виенските улици требаше да биде лекција за мене, она што брат ми сакаше да го постигне беше да го видам животинското во човекот кое не си дозволува да го обедини телесното со чувственото, и да се згадам од тоа онака како што се гадеше тој; таа ноќ не ми даваше да заспијам помислата на телесното соединување на Зигмунд со некоја жена, ужасот на таа помисла ме превртуваше во креветот, ми го свиваше срцето помислата дека некоја жена, налик на оние кои ги видовме таа вечер по тесните улички, ќе го внесе во она што е само телесно и испразнето од душевното, и така ќе го одвои од нашите заеднички мечти. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Една девојка е сигурна дека некои нејзини мисли се всушност туѓи наметнувања, и прави спротивно на нив - ако прво помисли: овде ќе ја преминам улицата, веднаш потоа се спротивставува, и преминува на некое друго место; ако си рече: „Време е да јадам“, во следниот миг решава да остане гладна до следниот ден; ако си помисли, додека пие вода: „Пази да не ти се лизне чашата од рацете,“ уште веднаш ја фрла чашата на подот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Не знам колку долго патувавме. Кога излеговме од возот, нѐ пречекаа војници и нѐ внесоа во гратче оградено со бедеми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Паралелни животни приказни внесуваат во себе, во луѓето со кои живеат, во луѓето со кои се среќаваат, па дури и во луѓето со кои само се разминуваат: некои од нив се уверени дека жената која погледнува низ прозорецот кон улицата по која токму тогаш тие врват, им смислува некој подол план; други – дека таа секој ден љубовно мисли на нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Настаните од стварноста и од нивната фантазмагорија се судираат и се кршат едни со други, а тие се обидуваат да ја докажат својата не-стварност: еден работник во поштата е уверен дека ќерка му не патува да се сретне со вереникот во соседниот град, туку засекогаш заминува на некој далечен остров; една кројачка го фрла тукушто прочитаното писмо на сестра си, во кое таа ѝ кажува дека сака да ја види, а оваа жена е уверена дека сестра ѝ ѝ соопштува дека татко им, кој умрел многу години пред тоа, наскоро ќе ја посети; еден студент, додека гледа во книгата пред себе, во мислите ги превртува животните стории на своите колеги и професорите – настани кои тие никогаш не би ни помислиле дека некогаш би можеле да им се случат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еден друг човек верува дека сите мисли кои се јавуваат во него некој друг ги внел во неговата глава.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Нѐ внесоа во една од нив - во долгата тесна просторија, во два реда, покрај ѕидовите, беа наредени стотина кревети.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На повеќето од нив лежеа старици.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На трагата на религиозното чувство Кроткиот тон во кој веруваме, и потрагата по вистинитоста која ја надраснува и самата стварност, нѐ внесуваат во еден ексклузивен раскажувачки свет во кој царува онаа старовремската побожност која со векови била стожер на нашето битие.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Тие млади Македонци, воспитани во Србија во народен, т.е. во дух да ја сакаат најнапред својата татковина и својот народ, па после човештвото, заминувајќи во земјата каде што нема национално самосознание, а наместо него полн индиферентизам кон народните интереси, внесоа во неа нова струја од национално воодушевување и работење за ослободувањето на Македонија.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
55. Штом ќе се установат правилни односи помеѓу нас и другите македонски – христијански и муслимански народности, штом ќе се признае нашата народност од владата на Н.Ц.В. Султанот, ќе се внесе во нуфузите името Македонец, ќе се направат првите постапки за нашето национално и религиозно ослободување од пропагандите и ќе се воведат политичките преобразувања предвидени од реформаторските сили, штом ќе се преземат мерки за економското поправување на нашите селски стопани, па и до воведувањето на сите тие подобрувања во нашето национално религиозно и економско живеење, ние – македонската интелигенција ќе треба да направиме уште едно, а тоа ќе биде и најважното: да ги вложиме сите свои физички, интелектуални и морални сили во нашата национална преродба.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Таму претстави се случуваат инцидентно, а публиката не можеш ни со добро проверениот метод на партиите (со закани, со јавувања по телефон, со гарантирано вработување на еден од фамилијата) да ја внесеш во салите.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Тој сонува да ме внесе во својата куќа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не сфаќаш ли дека Доце Срменков кришум ќе те убие.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Еве сум, Илија, по тебе, заедно во гроб! (Антица се обидува да се фрли од балконот по Илија, но Ристаќи и Саветка ја задржуваат и на раце ја внесуваат в куќи.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Еден некогашен адвокат, кого клиентите почнале да го одбегнуваат заради неговата зависност, сега активен блогер под никот "Оmerta", донесе прекрасни извици, собрани по судските сали и ходници, на парови во бракоразводни парници и на корумпирани, ситни шалтерски работници, во моментот кога ги изнесуваат од полициското комбе и со врзани раце ги внесуваат во судот, снимани од локалните телевизии.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Од салончето со душеме десно нагоре водеа дрвени скалички со пармаци, но нас нé внесоа во одајчето право пред нас.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
А токму тој што ме внесе во царството на блажената љубов вечерва почнува да го празни и второто шише.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Ти си првиот кој ме внесе во алејата на љубовта, ти си првиот кој ми го дари првиот касај на сласта, беше главен актер и сведок на кого по сопствена желба му ја дарував својата чест.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И се внесува во страниците на еден свет чуден, незаборавен, сосема инаков од овој.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Силјан во бојот никако не зел дел, чунки аџијата го имал покрај себе и бидејќи бил гостин, не го внесол во џенгот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Силјан, дека го носел црпчето на гуша, многу му помогнало да се плашат орлите од него.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Ја однесе низ темниот ходник заедно со другите жени и на крајот ги внесе во заедничка спална, каде што болничарките ги собраа покривачите од креветите и почнаа да ги местат постелите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Арно ама, во моментот изгледа сè уште не беше избран автомобилот кој би ме лишил од животот и срцето ми е сосем здраво, иако и јас не сум противник на добрата капка.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И денес се лутам затоа што на шефот не му побарав отказ пред да бидам принуден да му го побарам; што неговите безвредни предмети не му ги фрлив пред нозе пред да бидам речиси принуден да му ги фрлам: зашто, еден ден мојата стопанка ми внесе во канцеларијата некој човек со мрачен поглед кој ми се претстави како продавач на лозови и изјави дека сум сопственик на сума од 50 000 германски марки ако сум тој и тој и ако имам некој си лоз.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Набрзина ѝ објасни дека по пат ѝ се расипал автомобилот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Крцкав звук на неподмачкана врата. Тежок, густ мирис на свежа боја.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тој полека ја внесува во пространата соба.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Го внесува во собата на Хера и го седнува на креветот.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
VIII Климент Камилски во еден период толку многу се внесе во читањето и размислувањето за делото на големиот француски филозоф и математичар Рене Декарт што со сигурност можеше да се смета за редок, ако не и единствен картезијанец на овој дел од Балканот, ако не и на целиот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски, изворно внесен во француската книжевност, посебно се задржа на пуристичката фаза на францускиот јазик од времето на Франсоа де Малерб (1555-1628), кој ќе биде против внесувањето на зборови од туѓи јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во еден период Татко и Климент Камилски толку многу се внесоа во Кабалата што започнаа да се сметаат и за балкански кабалисти.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски во знак на согласност кимна со главата и веднаш се внесе во своите списи, готов да започне да реферира за своите пет избрани зборови, но очекуваше и Татко да ги каже своите пет збора.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
И оваа заемка Камилски ја внесе во својот жолт нотес заедно со зборот чаршија (од персиски аri) за поопстојно разгледување со Татко, сметајќи ги за посебно значајни, но и со меѓузависно значење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој сакаше да му предложи на Татко потрагата по заемките на занаетите и занаетчиите да ги побараат, такви какви што останале, во старата скопска чаршија до денешни дни: бакалите, берберите, бичкиите (ножарите), бозаџиите, бостанџиите, гајдаџиите, дограмаџиите, јорганџиите, казанџиите, калајџиите, касапите, кондураџиите, папуџиите, кујунџиите, терзиите, џамџиите и други.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Но тој, најмногу внесен во историјата на Балканот низ падовите на империите, веруваше дека, сепак, и во најтемните периоди можат да се појават зраци на надеж.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Климент Камилски се внесе во темата за јаничарството, заборавајќи ја мисијата која ја наложи, да се понудат релевантни аргументи за да се отстрани зборот од употребата на балканските народи, поради неговото исцрпено значење во минатото и сегашната несоодветна употреба.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко сѐ повеќе се навлекуваше во мисијата за која на почетокот не веруваше дека ќе трае толку долго време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски ѝ даде на Мајка куп семиња за цвеќиња кои ги испраќаше неговата сопруга и таа одамна внесена во цвеќарството.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Прифати да игра, но тешко можеше да се внесе во духот и ритамот на старите играчи за кои покерот не значеше заработувачка пари, туку нешто друго што не можеше да се купи со никакви пари.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски, сепак, инсистираше Татко да запре ако не на најкарактеристичните во духот на нивната мисија, тогаш да избере барем еден, а според него ги имаше повеќе кои би требало да се внесат во листата на (без)опасните турцизми.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Бездруго, мој пријателе, анонимниот Балканец Фаик Коница, односно Европеецот Транк Спироберг, имал и други приврзаници на своите идеи покрај, се разбира, Гијом Аполинер и Реми де Гурмон? запраша Камилски, веќе внесен во проблематиката, но без да насети каде цели Татко со историјата на оваа полемика во едно далечно и друго време.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Татко насети дека Камилски секако мислел на турцизмот душман, душманлак, со најраспространето и временски најдолго присуство во балканските јазици.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сигурно, тоа можеше и да се очекува, очигледно беше неговото отсуство, господе, колку беше тој внесен во својата работа, во тоа дрво, се чинеше немаше ништо повредно за него од тоа дрво.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Го ослободија од платнениот оклоп и го внесоа во бела самица со последен совет: „Биди мирен, Исусе. За твое добро.“
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Ми се насмеа повторно љубезно и, како ништо да не било, одново се внесе во својата работа.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Ме прими срдечно, топло, како да сме се познавале многу одамна.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во тој период повеќе бев книшки внесен во сложеното палестинско прашање, во драмата на блискоисточната криза, во комплексните меѓусебни односи на арапските земји, во силните влијанија на големите сили, во стратегиската линија на неврзаните земји.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Макар што бев силно внесен во лектирата за миграциските движења на птиците, рибите, посебно јагулите, миграцијата на туната низ морињата и океаните на светот, ми беше помалку позната, а за ловот матанѕа слушав за првпат. Се согласив да појдам на овој лов...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Амбасадорите на Турција беа внесени во сите тајни на дипломатијата, од политичките до финансиските и конзуларните. Голема школа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Долго време, како и мојот пријател, полскиот амбасадор Мајевски го очекувавме денот во славната палата на Претседателот Бургиба, како во некој егзотичен храм од 1001 ноќ да бидеме внесени во списокот на Шехерезада, со што продолжуваше дипломатскиот, воопшто животот во светот на суверенот!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Сега е времето кога туните во јата минуваат крај Сиди Сауд, на педесетина километри од Тунис...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Бен Али, како ретко кој министер уште во тие години, беше внесен во програмските тајни на компјутерите.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој целосно беше внесен во својата дејност, иако сензорните рефлектори и камерите извонредно функционираа во надгледувањето на објектот, како што тоа го правеа на свој начин и луѓето од обезбедувањето на трите стражарски места.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Шпартав со комбето де лево, де десно, де горе, де долу, на сите четири страни.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Шефот целиот беше внесен во играта и се радуваше на успесите што се редеа на теренот.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Велам, работата со жените ми стана интересна и целиот се внесов во неа.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Телото на ибн Пајко го внесоа во џамијата, во дел определен за бањање, и неколку мажи брзо го соблекоа и го избањаа, додека оџата за сето време читаше џеназе намази.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ја бркаш темнината... ја скротуваш тагата... * * * Ѕвезда ѝ помогна на мајка си бовчите да ги внесат во пештерата-бигорна.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ја крена на раце и ја внесе во пештерата-бигорна. Ја спушти врз мека јамболија - постилач.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Богуле го слушаше со отворена уста сиот внесен во она што го раскажуваше Илко и чувствуваше некое задоволство и радост што дедо му, нему, како на возрасен, му ги раскажува овие работи. X Камбаната на црквата уште од зори удираше.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Ја поземаат неколку басамаци и ја внесуваат во една голема празнина, каде, сосема на средината, веќе седи големиот син на Богородица и вали оган.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Што не чини, нека се растури и лек да му се најде! (Се внесува во своите мисли. Пауза)
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
БОЖАНА: Од високо...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Кај него ќе ги остави ѓакот и тој ќе ги продаде сите тае работи и колку ќе чини „кабул“, толку ќе внесе во манастирската каса, која всушност беше Сталевото ќесе.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Токо, пак, ајде да а вида шо домаќинка ќе биде, кој знае ошче какви ли новини не ќе внесе во ваа куќа?“
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Мајка уште повеќе се внесе во екранот. Тоа беа последните вести за настаните по падот на сталинизмот и на енверизмот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ниту многу се внесе во аргументите на Татко за заборавените библио­теки, посебно за Александриската.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко, внесен во читањето, се случуваше и да не ги сети тивките Мајкини чекори, чекорењето на Мајкината тишина.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко, како и секогаш, внесен во читањето, не го слушна добро прашањето.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Војничето ништо не рече. Го зеде големиот клуч, ка­ко кубура, и го внесе во големата брава.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Со убаво да нѐ внесат во кафезот!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Никогаш не ја заборавив репликата на Татко и на Мајка за душата, предизвикана од мојата љубопитност. – Што е душата? – го прашав еднаш Татко, ненадејно, додека беше внесен во читањето, крај Мајка на чардакот, наведната над плеталото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко, внесен во своите сиџили, старите кадиски записи, од изминатите отомански векови на Балканот кои ги откри и на кои им го посвети животот, имајќи со што да си ја теши, да си ја освежува староста, ја забележуваше Мајка како, со денови, отсутно, го прелистува каталогот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Продолжуваше да се внесува во читањето на Татковите книги, како последна редовна молитва до крајот на животот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И додека се подготвуваше евакуацијата, стаса вест: Друштвото на народите откако добило мислење од Хашкиот суд дека спорното ”до” внесено во Протоколот за разграничување, може да се толкува двојно: и дека Манастирот влегува во состав на Албанија и дека не влегува - спорот повторно ѝ се вратил на Конференцијата на амбасадорите.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Не ретко, внесен во речиси распаднатото, пожолтено, прастаро лисје, од неподврзаните тефтери, само подземањето на еден лист, предизвикуваше продолжен трепет, ослободуваше некаков говор на животот од нив што можеше да се поврзе со говорот на другите листови од ракописната грамада.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко во еден период силно се внесе во проучување на миграторните процеси во Езерото, во животот на птиците, рибите, инсектите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Колку и да беше внесен во своите реални и метафизички замисли да го следи патот на јагулите, тој остануваше немоќен да им го покаже на Гури Порадеци и на неговите синови вистинскиот пат, патот преку границата, преку другите граници сè до Америка.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Најстариот брат, бездруго, обележан од татковите илузии да ги следиме јагулите кон Америка, барајќи го патот на излезот од Балканот, се внесе во проучувањето на градбата на браните.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко беше, силно и доживеано внесен во неповторливото кажување на Игора Лозински.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
При проуџбите на балканските империи, нејзините падови, беше најсилно внесен во потрага по границите на Отоманската Империја.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Таткото, внесен во своите книги и во своите географски карти, постојано само мисли како да го најде и да го следи патот на јагулите кога во истовреме шепата на тоталитаризмот ги покрива Македонија и Албанија.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Ете, затоа Татко беше толку длабоко внесен во потрагата на патот на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Беше внесен во текот на водите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Кој беше всушност овој руски емигрант што толку силно се влеа во неговите мисли, се внесе во неговиот живот?
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Рибарот Кољо беше внесен во подготвувањето на уловените јагули, што за сушење, што за димење.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но, Игор Лозински, беше, како биолог и медицинар, картезијански внесен во проуџбите на живите организми во Езерото и реката, па Татко стравуваше да му ги изнесе до крај своите сознајби, за тој да не го есапи за занесен лаик.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Но, атавистички внесен во патот на јагулите, небаре под диктатот на божјото претсказание што беше впишано во патот на јагулите и претскажувањето на Игора Лозински, Татко, во еден период беше решен да оди кон север, да го следи патот на јагулите, колку што тоа беше можно.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко се радуваше што Игор Лозински директно се внесе во сржта на материјата за јагулите, која постојано му беше при срце.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
И самиот повеќе како автодидакт внесен во проучувањето на миграторните движења и рибите на Езерото беше задоволен што му се даде можноста за прв пат да го слушне научното толкување за патот на јагулите.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Татко во тие денови, очекувајќи ја посетата на Игора Лозински, како никогаш дотогаш се внесе во своите книги и ракописи.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Стариот Кољо имаше убав слух, беше внесен во хармонијата, што често идеше од спротива, од татковата библиотека.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тој беше живо внесен во проектот на Игор Лозински.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Се внесе во старите записи, во кои Татко трагаше по изгубеното отоманско време.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Цветан Горски го замислуваше Татко со нови сознајби, внесен во неизвесниот пат на јагулите, во потрага по излез за семејството.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Силјан во бојот никако не зел дел, чунки Аџијата го имал покрај себе и бидејќи бил гостин не го внесол во џенгот.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Да појдеш на извор зад девет младости и девет премрежја да се напоиш и внесеш во него бистер и озарен да се вратиш при мене и да ме гледаш сѐ додека не протечеш дробно по мојава планина песу мој!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
МАЛИОТ: Се внесува во лицето на Кртот, чии очи се затворени.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Остро ме гледа.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Го внесоа во собата во која лежев и јас. Цела ноќ стенкаше и викаше. Пцуеше. Колнеше.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Не е случајно што фил­мот е снимен според мотивите на два раскази на Somerseth Maugham за „Ashenden” (алтер-его на писателот, зашто самиот Мом во текот на Првата светска војна работел како анг­лис­ ки агент и во 1917-та година бил испратен во Русија да ги спречи болшевиците да ја преземат власта!): Мом и Graham Greene беа оние кои меѓу двете војни го извлекоа шпионскиот расказ од црно-белите патриотско-садистички визии и внесоа во него момент на трагичното егзистенцијално искуство: шпионажата е валкана игра затоа што во неа, во име на патриотските „високи цели” не се манипулира толку со туѓите, колку со сопствените агенти, така што честопати одново нè присилува темелно да ја испробаме „човечноста” на другиот од другата страна на политичко-идеолошките разлики, некојпат и во трагичен облик зашто во име на тие разлики принудени сме да го негираме тоа „човечко”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тој побара од мене да изберам вкус и да го вкусам.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Покрај тоа, потребно е, со помош на телевизијата, убиството да се внесе во домовите, кадешто по правило и припаѓа.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Ме интересираа вакви и слични работи, и сите ги внесов во филмот.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во една прилика еден извежбан, професионален хипнотизер ме внесе во транс пред десетици луѓе при една демонстрација во неговата куќа.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Најнапред нè внесе во визбата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Татко ми ме фати за рака и ме внесе во другата соба.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Нѐ внесе во ходникот од училиштето. Што ли ќе ни прави, боже?
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Тогаш, топла, онемена, лежеше во пердувестата постела, му ја мрсеше невидливата коса, тивко пеејќи за школката со прекрасни шари, што една летна вечер ја собра по брегот, ја изми од песокта, внимателно ја внесе во најдлабокиот џеб, а што многу подоцна буричкајќи по летните алишта, ѝ се откри како избледено, мртво парченце.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
„Што бараш ваму?“ ја праша Таа фаќајќи го за раката, го внесе во колибата и му рече: „Сакам да имам дете“. ...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Започна да се средува, да си го враќа животот, да дише послободно и олеснето како човек што прележал тешка болест; со Ѓупците кои се повратија и внесоа во селото радост, веселба и возбуда, започнаа и печалбарите да се враќаат заскитани по светот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Во ваква празнична атмосфера и возрасните се враќаат во сопственото детство, се враќаат од далечната магија, се внесуваат во играта што ја гледаат и во звукот што го слушаат, па со нозете тупкаат во ритамот на песната - Дојде Дедо Мраз!!!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Внесена во мојата балканска сага таа не можеше да остане индиферентна на настаните кои ги следеше преку медиумите.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Знаеше дека тоа беше многу тежок период за живеење, но и премислување.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Те читав, се разбира, и пред да ме воведеш во чудниот свет на Татковата библиотека, Твојот интимен еквивалент на онаа митска Вавилонска библиотека на Борхес, но Твоите поранешни книги ги следев повеќе од професионален отколку од читателски интерес.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Лошо претчувство внесе во неговите мисли тоа ноќно биење на камбаната. - На умрено бие - рече и забрзано зачекори.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Сега, стоејќи пред големата воена топографска карта, тој се потсети на непријатните зборови што пред неколку дена ги слушна од Захаријадис: - Маркос - му рече Захаријадис во текот на разгледувањето на дневната состојба на фронтовите - ти премногу си се внел во тој Клефтис.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ѓорѓевица му подаде рака и го внесе во одајата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Што е душата? – го прашав еднаш Татко, ненадејно, додека беше внесен во читањето, крај Мајка над вечното плетало.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
З.З. се внесе во својата беседа за арената, често прошарана со своите поетски метафори.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Татко, внесен во своите свети книги, стравуваше најмногу за судбината на својот албански народ зашто, троверен каков што беше, лесно можеше да се најде на трагичните распаќа на историјата, лесно ќе го престројуваат на погрешната барикада, лесно ќе асимилираат него­ви делови за сметка на другата вера, ќе го натераат да ги брани границите кои го разделуваа со своите.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Татко беше внесен над една книга и не рече во мигот ништо, а пак Мајка, внесена во плеталото, побудна од својот сопруг благо рече: - Сине, Бог е во нас! Мајка потем замолкна.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Величе тивко ме внесе во нејзината соба и ми соопшти дека не ќе може да излезе надвор цела недела.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Очигледно, Брзакот барал одлагање поради тоа што на расправата не се појавило лицето кое требало да му биде бранител, поединост што Паца пропуштила да ја внесе во записникот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Јани го внесе во просторијата во која ќе се држи конференцијата и отиде да „брка“ други „организациони“ работи...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
На Едо му направи впечаток тоа дека првиот човек кого тие го внесоа во училиштето не го вратија.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Марко го однесе Еда во својот стан во Скарборо и таму го внесе во една соба со голо душеме.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во себе си се насмевнуваше при помислата дека можеби пречесто виртуелниот безграничен простор на екранот пред него лизгајќи се ќе го прекриваат зборовите од пораката на Летка што таа му ја внесе во компјутерот кога прв пат го посети во Скопје: „Dearist Edo! Letka is calling you through the machiiiineeeeeeee…!I Love you and I miss you badly and bedly!...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Додека на Брзакот му ги зема потребните основни податоци, почнувајќи од името и презимето, на Аспасија ѝ дава доволно време таа сѐ што треба и како треба да внесе во записникот, особено сѐ што тој мисли дека треба да биде внесено, а потоа, по мала пауза на којашто и го дава нужното значење, му дава збор на „застапникот на подносителот на барањето за поведување дисциплинска постапка“.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Впрочем, Едо Бранов, писателот, и самиот беше со намера, за секој случај, да ја внесе во својот ракопис истата ограда.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Така тогаш авторот замина од Битола презадоволен и нестрплив да се најде дома, на својата работна маса каде што, нужно прераскажан и редактиран, ќе го внесе во својот зелен блок записникот што го доби од Паца. ***
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Истиот ден отидоа на некое место каде што Марко го внесе во една голема продавница со секаков алат.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Потоа беше уште еднаш на стража на истото место под земјанката, а утредента пред мугрите стражареше во училишниот двор зад митролезот, пред влезот во земјанката и можеше да види како милиционерите продолжуваат еден по еден а ги ваѓаат луѓето од неа, да ги внесуваат во училиштето...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Насмеаната жена не само што ја наслика онаква каква што и самата се гледаше (негде длабоко во срцето), туку си направи и слика за себе, само што Пелагија требаше да ги одбере расфрланите зборови од татнежот и да се заклучи дека тетката Перса ( Името ми е Перса, рече) не била од секогаш сама, туку имала добар сопруг, името му било Панајот, бавчаванџија (Ми стопанствоно Острово половината беше наше), господ ги дарил со мома (Елена мајкин изгор, лична како тебе, мила), ама пустата војна ги однела и двајцата, и токму тука, на овој дел од разговорот тетката Перса ја грабнува малечката Пелагија и почнува да ја гушка и да ја бакнува, (Златната она на баба, дојди ми миличка да те помилувам!) и продолжи да кажува дека оваа малечка куќарка е голема за неа самата, а знае дека барала некое местенце за да се прибере со момичето, рече Оваа одајка од десно што гледа на страната на кај Острово ќе биде за мене, а оваа другава, од оваа страна, што гледа на кај зградата за бегалци нека биде за вас, и продолжи На кучево ќе му направиме куќичка во градинава! и ја отвора вратата сѐ уште стискајќи ја Пела на градите, ги внесува во претсобје големо колку нејзиното подрумче во кое се пулат четири врати и Пелагија нема време сѐ да собере во своите очи оти тетката Перса веднаш ја отвора вратата од одајката која со едно ама големо прозорче гледа на кај фабриката и на кај зградата на бегалците.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Таа мораше и него да го внесе во сопствената судбина веќе разоткриена пред мајката Перса и сигурно сега е вистинскиот миг додека уште престојува во нејзината глава.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Чана се приближува до неа, ја префрла својата голема рака преку нејзините рамена, ѝ доаѓа да се расплаче од зборовите на Пелагија, а и силно да ја стегне, да ја внесе во себе, толку многу ја сака!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Сосема се внесов во филмот.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Тргнувајќи од себе, прво се внесов во интроспекција и ги истражував корените на моите фрустрации и комплекси.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Толку беше внесен во филмот што по секоја цена сакаше да се оствари.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Бидејќи цел товар оружје не можело без опасност да се внесе во градот, било договорено утрината на патот под селото Цапари да го чекаат двајца членови на Организацијата и на определен знак да им се довери да го растоварат оружјето во Цапари.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Тој цинично ми одговори: ’Сеедно ни е дали тие ќе бидат обесени здрави или болни!...’“181 На 6 мај Георги Манасов бил внесен во еден голем салон, во кој, покрај неколку виши офицери на чело со претседателот на Вонредниот воен суд Едип паша, имало и двајца цивили.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Динамитот бил внесен во Солун во буриња за солена риба; сите го копале каналот до Банката; во дуќанот на Марко биле складирани 283 кг. динамит.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Кажи што си барала, кажи, оти ќе те удавам! – и ми се внесе в лице со ококорени очи.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)