Затоа кога Веле ги критикуваше мајсторите, говорејќи дека треба тие да ја внесуваат целата душа и да не жалат ништо, само да ја свршат што побрзо и што поубаво работата, велгоштанецот внимателно ќе го слушаше и потоа полека ќе му речеше: - Јас тебе ти признавам, Веле, иако си помлад по години, во занаетот си отишол понапред не само од мене, а и од миогу други мајстори како мене, што сме денес што се вели, со мајсторска тапија.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)