вовира (гл.) - глава (имн.)

Се поприведнува токму таму каде што почнува каналот и си ја вовира главата во теснината.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во моментот кога ја вовира главата под горниот дел од прозорецот за да скокне, се слуша гласот исплашен на Илија).
„Антица“ од Ристо Крле (1940)