Последниве денови многу луѓе ти се војваат низ куќи?
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Потоа, отпоздравувајќи има на познатите што ќе влезеа во кафеаната, безгласно, само со положена дланка на гради, не толку со занес колку со внимавање да биде разбран и наполно јасен почнуваше да раскажува. Не можев да не поверувам дека неговиот дух не се војва низ минатото, меѓу човечките крводелци и недоразбирање од стојбиштето на неверојатното што сѐ повеќе се сокрива под превез со боја на латици од крваригин цвет; раскажува а ти навлегуваш во зона на мистерија во која се испреплетуваат љубов и омраза, тие моќни чинители на човечките драми и балканските игри низ векови.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Жаби, гуштери и змии се војваа низ него, а горе, во крошните со подгорени лисја, се надмудруваа секакви птици.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)