Тешко-нетешко, јас како Македонка решив да се вратам со анализите, многу длабоко во историјата.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Така, само откога ќе сме во состојба да го сториме тоа, да се вратиме со мислите кон нашето минато, ќе можеме светот и неговите мистерии да ги гледаме на поинаков начин, на еден друг начин поразлично од вчера, прецепција која обезбедува респект најпрво кон самите себе.
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Онаа нервоза што ми ја предизвика жената ми се враќа со уште пожесток налет и си велам самиот себе си: што не си се вратиш да си умираш во постелата туку и умрен не престануваш да правиш глупости.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Уште еднаш го замолив да не се сомнева дека сето ова со водоводот е оправдано и благородно, дека јас морам тоа да го сторам со негова поддршка, дека морам да се вратам со ферман в раце, така реков, со ферман.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Дел од заработката оделуваат, ставаат на штедна книшка, со единствена мисла да ја употребат во својот крај за градење или купување стан, алат, но и да се вратат со збогатено стручно искуство.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Бакшишот од 50 франка, вели спикерот, што насила му ги втурнале во рацете на најмалиот син на домаќинот, им бил вратен со подароци од разни домашни ракотворби.
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Да не мислиш да бркаш валијата од Битола?
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Тие фатија „трговија" со полјаците, ќаите, та дури и по понекој чифлигар и сите се вратија со по една две пушки, а потоа продолжија со „трговијата".
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Но ловот и за него, како и за сите, беше зар и тој не еднаш се врати со празни раце...
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
- Што да правиме со Кротка, дедо? - праша Бојан попладнето, кога се врати со срната од Заветна, каде што ја пасеше, држејќи ја врзана за јаженце.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Грдан се врати со една чинија во едната и две виљушки во другата рака, Горда ги симна нозете од масичката за да отстапи место за салатата.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
- Прости, - го прекина таа, и не послушувајќи го, стана како нешто да ја чека, но отиде само до нишата од кујната и се врати со шише, чашки и пјато.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Домарот, стрплив како цел век да скокал по карпи, а ниеднаш да не исчашил глужд, милозлив како повеќе да другарувал со светци одошто се среќавал со крадци, без збор се врати со другата врвца клучеви и отклучи една ќелија во конакот.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)
Тој се врати со камионетот на работа, а во главата му се вртеше веселата песна на птицата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Мачорот замина без да забележи таа и сега се врати со глушец во устата.
„Невестата на доселеникот“
од Стојан Христов
(2010)
Но тој веќе не беше тука; бесен, излезе од семинаријата, па се врати со слово друго и ми го подаде препис да учинам, а тоа слово, со буквата Ж што почнуваше, на друг го даде за умножение.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
На неговата глава стоеше непозната птица со голем клун.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Главатарот престана да скока, ги откачи клучовите од уши и отиде ко својата колиба. Се врати со молив.
„Сенката на Карамба Барамба“
од Славко Јаневски
(1967)
Одненадеж народот врати со плач на плачојте како бран врз бран во брегот.
„Сердарот“
од Григор Прличев
(1860)
Во осаменоста со која секој што пишува се соочува, сеништата на минатото постојано се враќаат со секој напишан збор.
„На пат кон Дамаск“
од Елизабета Баковска
(2006)
Мислел дека ќе се смири, ќе се допокрие и ќе му се врати со морничавење на сонот, на кошмарот од кој веќе не можел да се ослободи ни буден, со воздишка од која студена молскавица ќе го жегне преку душникот.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Онисифор Проказник со мака голтнал капка танка ракиичка.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Ги ослободил очите од тешките клепки начичкани со невидливи боцки на недоживеан замор.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Побледувал од претчувство дека сето патување, сите надежи и жртви биле попусти. Треперел. - Ќе нѐ пуштите да се вратиме со празни раце?
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
НЕДА: (Трча во собата и се враќа со крпа.) ФЕЗЛИЕВ: (Се враќа со леген во рацете.
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Во Пансионот на видно место стоеја и Правилата за однесување со кучињата во кои пишуваше: „На секое куче треба да му се почитува правото на природен живот; не смее да се злоставува и да му се нанесуваат физички и психички болки; секое куче има право на заштита и нега; треба да се сака такво какво што е, зашто тоа не е во состојба да бира сопственик, а сопственикот го бира него; ако не чини, треба да му се помогне да се поправи, а не да стане жртва на лошото однесување и изживување; не треба нетрпение и брзање веднаш да се научи на сѐ, ами треба да му се даде време да сфати што се бара од него; не треба без причина да се разлутува или казнува, зашто и тоа може да изненади, да врати; првиот удар тоа го простува, зашто мисли дека е случајно удрено, по грешка, но ако по втор пат го удриш, сфаќа дека е намерно и тогаш ударот ти го враќа со уште поголема мера и те замразува со сета своја душа; тоа најчесто е само и нема никого освен тебе: разговарај почесто со него и самиот ќе се изненадиш како те разбра; љубовта со љубов ти ја враќа; и тоа, како и човекот, има своја судбина: не придонесувај да му е тешка; ако остари, ослепи или оглуви, ако стане неподвижно и остане без заби помисли дека тоа може и тебе да ти се случи, зашто староста е иста за сите; не однесувај се кон него како кон некој обичен предмет, зашто кога ќе го изгубиш, ќе видиш колку е жално; испрати го на неговиот последен пат и размисли дека секоја смрт, било таа и на животно, е загуба за сите: еден живот помалку на земјата”.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Винстон отиде до шанкот и се врати со уште две кригли.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Солзи му надојдоа на очите. Келнерот што поминуваше забележа дека неговата чаша е празна и се врати со шишето џин.
„1984“
од Џорџ Орвел
(1998)
Па дури и уплав да те фати како ќе се вратиш со кајчето... замолча дедо Петре загледан кон Езерото - од час на час миговно ќе болсне рипче и пак ќе се нурне во стишените води.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Да даде Господ и Богородица Мајчица, да ни се вратат - се крсти баба Петра и со раце крстосани ја кажува молитвата, до трипати ја моли Богородица Ѕвезда да се врати со мајка ѝ и момчето што го заљубила.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
За некој момент се врати со една дежурна докторка.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
17. Сега е само зборот негов дом и дом на секој на помнежот што му се радува Не беше тоа патот што води од ништото во ништо Трепетот на крвта се провира под божилото на светлиот лак кон пределите идни на биднината Го изоде тој патот на правот ѕвезден свој расеан во темнината Очите негови гледаат и болот отаде штама и болот како во огледало ликот што му го враќа со невените на надежта Среде нив зората таа убавата посестрима во прегработ го пречекува на недоречените зборови И тој провирање меѓу ридја и луњи низ градини пробудени и вирови на пронајдениот збор станува онаа светлина што го пројаснува мракот и ја открива прелагата темна на смртта Зборот е сега негов дом Дом е на светот низ кого песната оди и раскражува за муграта и виделото што виши со помнежот над ништото
„Елегии за тебе“
од Матеја Матевски
(2009)
Кога коњот се врати со скршена нога, Дукле ѝ рече: - Коњот ни окуца...
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)
Се врати со целата своја свита меѓу која беше и неговиот Велик везир Србинот Мехмед-паша Соколовиќ.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Мајка некаде замина, потем се врати со подавалник во рацете на кој беше бокалот со двете шолји за чај.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Стравуваше, еден ден, тој да не споулави од толку читање и заборавање на вистинскиот живот, да не му се случи како на едно друго дете од соседството кое, заминато во младоста во туѓина, во Романија и во Австрија, се врати со многу книги, а заврши зборувајќи си, со денови, самиот со себе чекорејќи брзо крај Езерото и служејќи им за потсмев на суријата деца.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Оттаму се врати со полно шише нафта.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
И навистина, Волкот брзо се врати со голем стап.
„Раскази за деца“
од Драгица Најческа
(1979)
Десетици генерации часовничари се подгрбавиле во напорите да ги уточнат, а тие враќаат со крајна небрежност.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Човештвото би се вратило со векови назад.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Тоа беше вистина, зашто таа ноќ тој прво се разбуди кога Луман им дојде, а после и кога се врати со деда му откај Мирчета.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
Тој оди зад аголот од куќата и по малку се враќа со полни раце смрзнати дрвца и ситни камчиња.
„Зоки Поки“
од Оливера Николова
(1963)
Р тагуваше затоа што не можеше да ѝ врати со иста мера: поради енормно густите влакна од носот не можеше да исчепка ништо.
„Азбука и залутани записи“
од Иван Шопов
(2010)
Замислувавме, разговарајќи за неа толку често, дека еден ден ќе ни се врати со рогови, веќе станата елен третјак како што ги викавме елените кога ќе дојдеа со полна снага и ќе имаа најмалку по три чатали на роговите.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Срната стоеше и го чекаше. Бате Јоле се врати со сено заграбено со двете раце и го стави на куп пред срната.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
На ден Свети Илија, откако се вративме од црква, баба ми влезе во градината и по некое време се врати со футата полна компири.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Благодарение на тоа што тој ни кажа каде да го најдеме песокот бргу свршивме работа и се вративме со него ненакиснати.
„Крстот камбаната знамето“
од Мето Јовановски
(1990)
Се врати со израз на вчудоневиденост на лицето. - Спијат, - му шепна на Шишмана.
„Будалетинки“
од Мето Јовановски
(1973)
Кога тој се врати со списокот на јадењата, авторот го зеде, го држеше на масата како поттурнат в десно, некако далеку од себе и му рече: „Слушај! Додека јас читам, донеси ми едно шише бела Александрија!“
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ратко, откако малку се премисли и заклучи дека би било некорисно да се распрашува, се повлече и брзо се врати со нешто илјадарки. Му ги подаде.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Синот се врати со цена, ама јас никогаш тој ситниш не ти го дадов“, рече широкообрзестиот свртувајќи се кон Еда.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Пред влезната врата го стресува снегот од себе и влегува во одајчето со променето лице, најдувајќи ја мајка Перса задремена крај малечката Пелагија. Ѝ се извини на мајка Перса што се задржале толку многу, ѝ рече дека е многу уморена и дека каснала со Чана кај Танаско и сега не е гладна, туку дека е гладна само за сон, па така не мораше да објаснува зошто се врати со стемнето лице.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Така беше до пред недела две, а последниот пакет ми се врати со напомена дека е ослободен.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
14. Летото двајца другари, кои беа на лекување во Скопје, испратија писмо до Захаријадис: ,Ќе се вратиме со една наша дивизија, под услов и командантот да биде наш".
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Се договоривме и кога се вратија со полните кеси во раце ги збунивме сосема.
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
Насмевната трчи дома и се враќа со ножици в раце.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)