враќа (гл.) - дома (прил.)

Од разговорот разбрав дека тројцата биле од едно село и дека сите работеле во една фабрика за гуми во Ахен. Се враќаа дома.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Сега еве го во ова селиште на македонската граница. Се враќа дома.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Летувачите од Охрид и од Крушево, болните од бањите, се враќаа дома не чекајќи да им изминат трите недели.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се враќаме дома, зајдени. А, ѝ велам на мама, пржи сега јајца...
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Неколку вечери по случката тие се враќаа дома по левиот тротоар на бескрајната Пиротска улица. Пред очите им минат полуосветлени фирми.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
• Преместување. Лут сум на Том, наместо на Дик. Се враќам дома и се „истурам“ на жената, поради моите чувства кон шефот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Утре – нов ден, нова нафака: на лаѓата за Венеција ќе протнам некоја ведра песна, преку девет мориња скришем ќе испратам и врзоп карипски насмевки - само црна мачка да не ми го пресече патот кога папсана се враќам дома и си мислам дека навистина сум продавачка на синолички на плоштадот Свети Марко во Венеција.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Браво: Па што, утро е. Време кога ноќните птици се враќаат дома. На спиење.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Бојана полека се враќаше дома. Ѝ се чинеше дека сонува...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Кога се враќаше дома навечер од корзо, Баге прво ќе свратеше кај него и ќе го кренеше на раце како рулче - беше лесен како перце и сув како лешник.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Гавран грачеше над жетварите и на зајдисонце Со нив се враќаше дома.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Вера на тоа му одговори: „Ако мислиш да се враќаме дома, јас повеќе во овој платен пекол не доаѓам“.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Но, јас немав намера да излегувам надвор, освен по сексуални потреби и храна: ќе купев нешто за јадење, ќе се најдев со некоја проститутка, и потем се враќав дома, под малото небо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
- Се враќаме, се враќаме дома!!! Дома!! Дома!!! - громко се разнесе глас и викање. Избувна радост и радост завладеа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Викавме - брзо, брзо трчајте, качувајте се, се враќаме дома.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И по секоја војна луѓето се враќаат дома.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во мракот нѐ товарија во тие големи камиони и тргаа и ние радосни и весели си мислевме дека се враќаме дома.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Јас секое утро се симнував по скалите до излезот од зградата, одев до крајот на улицата, и се враќав дома.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
При секое излегување одев сѐ подалеку, чекорев без цел, како да минувам низ простор во кој не барам ништо, во кој ништо не ме очекува и ништо не очекувам, простор кој едноставно треба да се помине.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А син му Горан вртеше кругови околу Карпош и Капиштец и го враќаше дома како да е тоа најнормално: „Ете тато, стигнавме на викендичката“, му зборуваше качувајќи се натоварен со телевизорот во прегратки на вториот кат во станот, од кој пред пола час го беше изнесол.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А се враќаш дома доцна вечер со засмрдена уста од испиените аперитиви, вкупно 7, и како Пипс ја смируваш за секунда.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Па човек, кога ќе видеше толку многу садови, собрани на еден куп, навистина со право можеше да си помисли дека водата во Потковицата сосема се дососала.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Уловените, врапци ги гнетеа в пазуви и со среќниот улов се враќаа дома.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ако беше стасано, то ест ако беше зрното испечено, за уште еднаш посигурни во својата неискоренливост, приквечер се враќаа дома со преполни срца и со преполни заграби полски цвеќиња, подарок за женската челад, идните жетварки.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во Гостинската одаја, околу веќе добро разгорениот пампур се распоредуваше челадијата и домаќинот почнуваше да им ги кине главите на врапците.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Но како никогаш и никоја не стигнуваше да биде прва, имаа такви, лоши, табиети да се извикуваат и во групи, по две или по три, одеа на вода а таму, на чешмата, или на бунарот, ги оставаа садовите, за да им држат ред, и се враќаа дома си.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И така: згоре-удолу, Џемо полјакот го враќа дома. Ја спружува пушката во скутот и бара зелник со кисело млеко, бара што има и што нема. Сѐ што му сака газот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Секој си ја носи набашка, со себеси, вели. Нема каде, се враќаме дома.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Постојав уште малку така над трагите мои, зашеметена и тргнавме да се враќаме дома. Со Уља, со јатрва ми.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се враќаме дома, а нема каде да се измиеш, вода да си префрлиш. Јазот е замрзнат, коритото е преполнето со соспи снег, израмнето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се враќам дома и викам: - Послано е? - Послано е, вели Велика.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Качи го на магаре и добитокот го носи од дома, добитокот го враќа дома.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се враќам дома, да сум му подалеку од очите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се враќам дома, а трпезата ставена. Велика седи и ме чека за вечера.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ако не прогледам, вели, што ќе барам да се враќам дома.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Двапати го продаваа и пак се враќаше дома. Од преку седум села се враќаше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се враќам дома, а Уља, уште од врата ќе ми рече: - Мори, кај си, Велико, што се стори, што направи?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се качив во возилото на инженерот и, набргу, стигнавме до еден голем хангар, изграден на една чистинка, на периферијата на градот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Една вечер, кога се враќав дома, ме пресретна еден господин со цилиндар на глава, на возраст од околу четириесетина години.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ги гледа со фенерите в раце, им го слуша гласот: „Богдане... Богдане...“ и молчи стутулен. А кога ќе одминеа, се враќаше дома и ги чекаше.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
А таа продолжуваше: „Сигурно сега се враќате дома...
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Камилски се враќаше дома потпевнувајќи една арија од Верди, која обично ја потпевнуваше во радосни мигови, но најчесто во својата библиотека, крај отворените книги, особено кога ќе наидеше на мисла при читањето, којашто ќе му го огрееше срцето.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тогаш неговиот весел и полетен пев прострујуваше во куќата и тоа беше сигнал дека Камилски сретнал добар автор меѓу многуте книги во својата библиотека.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Гледавме како се губи снегот од родните полиња, се враќавме дома, проклет да бидам, дома.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Знаевме, не еднаш, со газиена ламба денот да го дочекаме во училницата, и без да се враќаме дома, да продолжиме на редовните часови од првиот клас.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Сепак, сега стариот прв стануваше: одеше на пазар колку да го покрие дното од торбата со поевтин зеленчук, па се враќаше дома да ја исрка попарата од млак чај или кисело млеко.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Понекогаш, одеше така со часови и километри и дури околу полноќ се враќаше дома.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Се враќам дома задишан, уморен, дождот не падна.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Висар поголтна, се замисли и му се одмили веќе да лови риба; сето време додека се враќаа дома, молчеше.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Пред да се раздени, со месечарски испружени раце се враќаше дома и легнуваше да спие.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Нејзините огромни стакла се имаа подместено накриво, а дебелите усни ѝ беа суви и испукани.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
По напорниот џогинг, ѝ се враќаше дома на својата вечера.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И одново специјален курир донесе партиска директива, која беше наредба: - Во партизанските одреди да не се примаат повеќе доброволци; да ги враќате дома, а на заробените владини војници и офицери да им ги земате униформите и по гаќи и боси да ги терате да се враќаат....
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
А младинците се враќаа дома засрамени и насмеани.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во овие мигови песната сите нив ги враќа дома, на вигната, на лозје, на пресно косена ливада, в градина и бавча, на долга седенка, на шедба...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Но секогаш кога за ручек се враќаше дома рацете ѝ беа полни со ќеси.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Додека се враќав дома во немирот на враќањето од враќањето, длабоко во тишината на мојата душа биеја заробените звуци на скадарските катедрали во Атеистичкиот музеј, на придушените молитви на несреќните верници во земјата на тројното верување.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се враќав дома од вистинска аскеза.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Се враќаа дома само со оној со генерации несвесно очекуван повик за онаа војска и војна што ќе биде нивна, не дај боже.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
— Дури ја гледам, вели, како да се враќам дома...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се враќам дома, а не излегувам на главниот влез, туку на мала врата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се враќам дома и се думам зошто ми се спишмани детето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се враќам дома и гледам полна соба уплашени луѓе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Беше тоа како да се враќам дома после долгогодишно планинарење по снег и виулици.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)