Дедото ја врти наопаку и од далеку ја покажува картичката, во секундата изгужвана до крајни граници... за доказот да се уништи.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Првиот вели: „Но, во Шкотските висорамнини нема лавови.”
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)
Дали ќе знаеш во кое време си ако сказалкита на часовникот (сосе вртелешката) ти вртат наопаку?
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Одите кон врвот
ти и тишината
на шумата.
Одеднаш, нестварна глетка
- ливада надтежната со шумски јаготки
го пробива
видното поле, звучниот ѕид...
Светот се врти наопаку.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)
Но, веќе приближната анализа ни покажува дека политичката заднина е само изговор за нижење ред типични „хичкоковски” ситуации, меѓу коишто најславна е веројатно онаа со ветерницата што се врти наопаку: јунакот во потрага по злосторничките грабнувачи се снајдува среде идиличен холандски пејзаж со ветерници, и одеднаш забележува дека една од ветерниците се врти во насока спротивна од онаа на ветрот - тој „против-природен” детаљ секако ја денатурира идиличноста на глетката, одеднаш „сѐ станува сомнително”, се испоставува дека вртењето на ветерниците е всушност сигнал на злосторниците...
„МАРГИНА бр. 22“
(1995)