Од под глогот го гледаа две широко ококорени, преплашени очи. Зајаче!
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
При тоа крај ѕидот од зградата од спротива, на тротоарот, гледам две мачки, една зад друга. Двете се сиви.
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Сипаничаво лице, од кое гледаа две ситни очи, чиниш полеани со зејтин, му беше ветено на некој светец.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Гледа две мали деца седат на мајчиниот гроб и плачат.
„Три жени во три слики“
од Ленче Милошевска
(2000)
„Безгранична слобода“, изговори гласно и во мигот му застана нешто во главата како јазол на конец што треба да се провре низ иглени уши и погледот пак го врати на сликата раздробена меѓу зарѓаните квадрати: Човек седнат на клупата во паркот, лево од него и зад него високи ѕидови опшиени на врвот со бодликава жица, пред него долг пат со камени коцки до главната капија на затворот, од десната страна затворската зграда од која зад решетките го гледаат две очи сини, како синото небо над него.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)