И нему ќе му реча јас да гледа никој да не а гиба.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Ох, Анастасијо, за малку ќе си заминев без да те видам, ѝ реков и погледнав повторно надолу, сакав навистина да видам какви чевли носи, а оттаму ме гледа никој друг туку некој смален Ролан, со насмевка иста како неговата.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Истата црвена коса, истата уста, жи ми сè!
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Тоа било вечерно време, во ноќта демек да не го гледа никој и почнал да откопуат тука кај шо ја закопал тој сиромаштијата.
„Македонски народни приказни“
од Иван Котев
(2007)
На брегот ја носеше маж ѝ Дукле со коњ и тоа ноќе за да не ја гледа никој кога ќе легне во вирот.
„Јанsа“
од Јован Стрезовски
(1986)