Го гледам високото сонце, застанато токму над ковчегот на мајка ми која се труска во колата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Раката на коларот што го донесе сандакот како да не ја држи уздата туку поткренатата муцка на коњот додека го влече по угорницата.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Но најубаво и највпечатливо се гледаа високите тополи.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
Ја гледате високана бела зграда? - Онаа со дванаесет катови? – покажувам со рака. - Токму таа.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)