гледа (гл.) - свој (прид.)

Секој си ја гледа својата работа и си се реди како што му е згодно.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Турското господство во Македонија ќе се зачува само тогаш ако во неа има многубројно население што ја гледа својата благосостојба обезбедена само под власта на Турција.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Но борбата со пропагандите во Македонија не е чекор назад, туку напред, зашто и тука имаме работа со борба за слобода, со борба со мрачните сили што не ѝ дозволуваат на нашата татковина сама со свои очи да ги гледа своите интереси, ами ѝ наврзуваат очила што ја замрачуваат вистината и ѝ придаваат бугарска, српска и грчка боја.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Чувствуваат дека се загреваат и секој во себе на свој начин го прераскажува и тажновито и болежливо го доживува тоа чудно писмо, зашто низ секој збор гледаат по нешто од својот дом, а најмногу болка ги спржува кога се обидуваат пред очи да го доближат образот на старичката, зашто им се чини дека при секое мигливо затворање на очите -ја гледаат својата мајка.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Цел живот ги гледаш своите другари, соседи, пријатели, исправени и горди, како шетаат со своите соништа низ времето и туку одеднаш ќе забележиш, тие спокојни и чесни луѓе како клапнале, се подвиткале, се смалиле...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Навистина многу е пријатно, на далечина од неколку илјади километри, да се слушне своја песна, низ слики да се гледа својот крај.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Татко од чардакот го гледаше својот пријател како заминува по кејот во правец кон Дрвениот мост.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сотир Паскали зачудено го гледаше својот некогашен професор Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На дното на секоја испиена чаша го гледаше својот изопачен лик, кога онака распојасан го газеше достоинството на оваа жена.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Тој беше бесен како лав кој пред себе го гледа својот соперник кој му го украл пленот и сега ликува на победата.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Жената на Виктор, Суада, остана во Крушица, село на падините од јужната страна на Бабуна, да ги гледа своите три ќерки Сања, Лејла и Вера, со помош на синот Стерјо кој од највозрасната, седумнаесетгодишната сестра Сања, беше постар цели десет години.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
- Тие си ги гледаат своите интереси... - им велеше учителот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Клукајдрвецот како да заклучи дека секој треба да си ја гледа својата работа па се поткачи погоре на стеблото и, откако за секој случај разгледа наоколу, заудира со клунот во корката од брезата од што рафалниот звук се разнесе со ехо, а на авторот му дојде да се фати за темето поради немилосрдноста на чудната птица кон сопствената глава.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Во неа таа сега го гледа своето разбранувано море.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Но, што се однесува до ставот кон Револуционерната организација и до борбите што во тоа време се разгорувале меѓу Организацијата и врховистите, заклучиле дека, како досега, така и за натаму, нема да имаат ништо општо со врховистите, коишто во “борбата за ослободувањето на Македонија се инспирираат од бугарската влада, коишто гледаат свои цели и не испуштаат ниту еден случај да го исползуваат за државни и партиски цели секое револуционерно движење во Македонија“68.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Валијата тоа претпладне ги обиколувал квартовите на градот каде што се случувале убиствата, советувајќи го и убедувајќи го башибозукот дека војската и полицијата биле способни да воспостават ред и дека секој што не ќе си ја гледа својата работа и ќе прави ’ексцеси’ ќе биде строго казнет.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Во старечките очи залеани со солзен сјај, Глигор ја гледаше својата судбина.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Има луѓе кои не си ја гледаат својата работа, па се замешуваат во туѓите...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ги гледаше своите раце, размислуваше; потоа пак ги побара нивните очи.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Го гледаше своето лице во големото огледало на ѕидот, мрак во полумрак.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Кога тој одобри, на ибн Тајко в миг му се стори дека го гледа својот погибелен сон: бегот ја дава дозволата, си рече, поради задоволството што ќе го има, раздиплувајќи ја неговата истуткана душа.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ни јас не знаев баш многу за тој феминизам, а исто така не знаев ни за сестринските односи, зашто сестра немам, па си замолчав, мислејќи дека ако продолжам на иста тема може нашето убаво расположение да се подрасипе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Што не ме остават на мира и што не си ја гледаат својата работа?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Целиот свет се свртел против мене и сите се занимаваат со моите проблеми! А проблеми имам еден куп.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- А бе, мани го татко ти, што знае тој за феминизмот и за сестринските врски, нека си гледа своја работа! – малку подналутено рече тетка ми.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Ова е процес веќе започнат кај нас и тука автентичната левица гледа свој природен сојузник.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Домаќинките не одат по комшии, си ја чуваат куќата своја и си ги гледат своите работи.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Во дуплото дно се шверцуваме самите себе си и го гледаме својот сопствен шверц како цариници на кои сѐ им е јасно, но кои не можат да поверуваат дека некој е толку безобразен самиот да се носи себе си, во куфер, илегално, преку сите дозволиви граници.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
(Го гледа своето палто) Под ова има друго. (Го соблекува) А под ова? (Ја соблекува кошулата) А под неа?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Невиниот фотон или електрон кој си ја гледа својата работа ги има и едното и другото сѐ додека ние не почнеме да ја гледаме неговата работа кога, како што е покажано, неговата брановидност отстапува место на честичавоста, а моментот на положбата, или обратно.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
А Рајата, речиси, тука го гледаше својот продолжеток.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
За да испровоцира разговор покрај чашка, пред писателите тврдеше дека Достоевски би завршил во лудница да не пишувал како лудак, пред драматичарите тврдеше дека Шекспир би бил убиец ако не ги напишел своите трагедии; а во секој сретнат познајник, на маса, меѓу чаши, гледаше свој можен, ако не иден пациент - што итроманите приближно колку него му го припишуваа како професионална деформација.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Работеше во градината незабележливо. Никој не ќе го сетеше кога доаѓаше, а и кога си заминуваше. Си ја гледаше својата работа.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Само ја гледаш својата насмевка меѓу познатите предмети Еден старец станува од триножецот и влегува во куќата По него тргнуваш и ти
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Децата досмрзнаа зашто често имаа слушано за некој Луман арамија како плени по Битолско и често ги гледаа своите родители како уплашено велат: „Само да не мине одовде планина.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Во неа таа сега го гледа своето разбранувано море.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Стојам меѓу нив и го гледам своето тело што, ладејќи се лежи, пружено на жешкиот песок. Се фаќам со обете раце за главата.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ги гледам своите златни прсти, потемнети и силни. Ги гледам своите долги нозе и сребрената униформа и своите пријатели.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
па еден ни ја обелува: вие сте шпиони, вели, аман, бре господине, какви шпиони, ние сме сиромашни луѓе, не знаеме да бидеме шпиони, сите ќе одите на стрелање, велат, ако не признаете, велат, сите до еден ќе ве стреламе, велат и грмотрн им излегува од очите, ете сега, море бургија, не знаеме што да признаеме, тропаат тие, пампара - пумпара, шикли во чибук, а ги гледаш и тие - сиромаштија, ама не си ја гледаат својата, туѓата ги плаши, ние сме биле шпиони и од нас ќе им пропадне државата, копуци...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)