гледа (гл.) - наоколу (прил.)

Куќата ѝ е темна и мрачна; сѐ што гледа наоколу ѝ е црно; во нејзината глава се створија меѓи на нивјето; половината овци, говеда, двата вола, едната маска, една куќа, па дури и бакарот, и вршниците ги виде разделени.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тој се бувта в гради и гледа наоколу, но таму сите се стопиле во темницата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Стариот бил мајстор. Тој кажуваше како правеле негде мовче, па едните крадат кочани, а другите од скелето гледаат наоколу и ако се зададе газдата, Турчинот, тие се разбираат на бошкачки јазик: Еј лупари брееј, гура лајче*.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Гледа наоколу и се обидува да ги долови ноќните шумови.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Оди право пред себе без да гледа наоколу.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Строј се! - заори заповеднички глас. Се размрдаа, гледаат наоколу.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Од височинката, каде што се прости со Денко и доктор Коста, убаво се гледаше наоколу, и денот беше од убав преубав, небото сино како синчец, сонцето жолто како качунка, миризби како да е сред мајска покосена ливада, а сето тоа тој ниту го гледа, ниту го чувствува.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Да видам што има таму, што има одзади, и како се гледа наоколу.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Загатка е што моето тело едновремено гледа и станува видено.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Оној што гледа наоколу може исто така да се види и себе и да го сфати тоа што го гледа, ‘другата страна’ на својата моќ за гледање.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Значи, ова е вашата куќа. (Гледа наоколу.) Убаво: Со што се бавите вие, господине Андреевиќ?
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
И, сега, она влегува и гледа наоколу и го спушта тоа испазареното и вели: „Каква шупа!“
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Презриво гледајќи наоколу, Роза вели: „Каква шупа!“
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Арно рече некој дека тука ќе не имаат на чист нишан, ама командирот наш од горе сакаше со дуљбија да гледа наоколу, та нареди: - „Тука копајте!“
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ако мајка му е во Прењес, кој ќе го најде писмото, нека ѝ каже. Јас, Паскал на Аргировци сум ранет...“
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
А Крстовица првин се стаписа, се слиса, ѝ стежна срцето, се стресе како да ја зграби студешница, нешто стопоти во неа, саклет ја стегна, ја сподави, пред очите сѐ повеќе ѝ се згустува мракот, се свиткуваат гредите, се навалуваат ѕидовите, стега таванот, нозете супрашка ѝ ги пече и санкум скудоумна, олелека најпрвин тивко, болката во липтежот ѝ ги искриви усните, ѝ го огрде лицето и, гледајќи наоколу со молбен поглед, подаде раце...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Послушно тргнува накај својата рогозина, каде што, ја води Пандо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И така, сѐ уште клечејќи, на подот ја посла црната шамија, ги рашири рацете и зареди: - Ристеее, чедо, стани, Ристеее...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Кога некој ќе ни го спомне Господ, замолкнуваме и секогаш гледаме наоколу.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Улицата малку го збунува. Застанува, почнува да гледа наоколу, испитува сѐ и сешто и се дуе.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Тој трча по неа, како дете. Не гледајќи наоколу, може да падне во амбис.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ја издолжи низ трите продолжетоци, застана крај кормилото на чунот и започна да гледа наоколу.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Гледа наоколу. Очите му се заокруглиле од страв.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Небото, зем-јата, луѓето, избледените розови тули, балконите од ковано модро железо, мандолината зрела како плод во рацете на човекот со, чиниш, безброј прсти, искинатите парчиња од рекламни плакати веени од ноќниот ветер како конфети — колку беше тоа Пикасо, а колку Џорџ Смит што гледа наоколу со дивите очи на Пикасо? се прашуваше во очајание.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)