гледа (гл.) - угоре (прил.)

Селаните влегуваат во црквата. Гледаат угоре. Чудо, чудо! Бог, бог!
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Во него, мајка му седеше, исто онака како што имаше обичај да седи на парталавиот кревет со бела покривка, со детето обесено за неа, но сега во некаков потонат брод, длабоко под него и тонејќи сѐ подлабоко со секоја минута, но сѐ уште гледајќи угоре во него низ сѐ потемната вода.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
- Тоа можеби излегло низ друг ралуп - рече Митко гледајќи угоре по стеблото.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
А тополите? Влатко стои на крајот од ливадата заџарен... гледа угоре - синевина, синевина и бели облачиња порабени со бакарна светлина од сонцето што заоѓа... му се пристори дека синевината ќе се струполи врз него... па ги крева рацете за да ја потпре... ги нема тополите... ничкосаниот поглед здогледува вкоренети пенушки - небаре џиновски стапала...
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Тие пак, научно наречени туристи и авантуристи, а може и безделници, не се и неблагодарници: до бесвест и мавтаат на големата птица која дури сега, на стари години, ги научи сите да гледаат угоре и главите да ги држат кренати, ги научи, исто така, како се срка планински воздух од кафено лажиче и како се распознаваат разредените звуци на харфа.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)