Таму и отаде ридиштата како да има пожар над кој гори целиот небосклон.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Кога Ѓорѓија ќе влезеше во кујната, таа ќе се свртеше, не поздравувајќи се за добро утро и ќе почнеше да зборува како тој претходниот ден заборавил да купи јаболка, па како таа утрово немала со што да се заблажи или како Ѓорѓија не го исклучил светлото од ходникот и тоа горело цела ноќ - па, знаеш ли ти колкава сметка плаќаме за струја? - ќе се побунеше, заборавајќи кој ги плаќа сметките.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Свеќата гореше цела ноќ (кога ќе догореше една, запалуваше нова), сѐ до изгревањето на сонцето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Низ нејзините дебели стакла, точките од очи гледаа нагоре, а јазикот ѝ ја оближуваше месестата уста.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)