гризе (гл.) - усна (имн.)

Таа си гризеше усните, стануваше и сама жолта.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Но, сполај ти, господе, започна тоа да го прави почесто и пред луѓе, и ние си ги гризевме усните, си го гризевме срцето...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Ама, ја стискам устата, си ги гризам усните, не се предавам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Пред тоа молчевме. Веројатно болката беше премногу присутна.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
За да каже дека: кога ги силуваа руските жени, тие паганите ги гледаа во очи и не испуштаа глас, а кога им ги стрелаа синовите ги гризеа усните, а главите им беа кренати високо... и пак се тресеше земјата кога тие газеа!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
До крв ги гризел усните, се јадел слушајќи го со сите сетила бревтавото, врело, искинато повторување, тој: - Не простувај ми, апи, кини... таа: - Немој, немој, немој ... потоа: - Проклет, проклет, проклет ... и потоа: - Ти апи, ти кини, ти, ти, ти ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Во тргањата гледал молскање на соголена женска нога до полната пребела месечина на валчестиот колк.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Бузо вриеше од јад. Ги гризеше усните и, како кип, скаменето гледаше во оние што минуваа крај него.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Кутриот Коле! Го затегам челово и ги гризам усниве.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Така е оддалеку. Одблизу се покажува уште една тешкотија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, додека ја затворам чантата и мавтам да ми ја донесат бундата, а сето семејство се збрало, таткото, подмириснувајќи ја чашата рум што ја држи в рака, а мајката најверојатно разочарана – па што, всушност, очекуваат овие луѓе од мене? – сета облеана во солзи си ги гризе усните, а сестрата мавта со шамичето натопено со многу крв, јас сум некако подготвен, под извесни околности, да признаам дека младичот, можеби, е сепак болен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)