дига (гл.) - рака (имн.)

Се работи за вишок на естетизација и уметничка трансформација на секојдневното: машината, според вообичаената претстава, е неуморен конструкт, „дига рака“ на самата себе, се уништува, а притоа насилството го извршува на што е можно поестетски, сетилно привлечен начин.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Останатите деца сите горат од желба да го поправат, дигаат раце, мафтаат.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Имав слушано дека многу пациенти кога ќе ги отворат за да ги оперираат, лекарите дигаат раце и велат: „Нема што да се оперира, сѐ е зафатено“.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)