Набргу, надојдената суводолица на виковите на човекот беше исцрпена, а од него тоа остана само уште еден зарипнат, испрекинат, тих говор: - Дај човече, донеси барем еден. Само да го имам. Само да биде...
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
- Ќе ти ја печатиме книгата ако донесеш барем 200 килограми хартија - ми вели пријателот, издавач.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Откога разбра за народната кујна, Санде одвреме навреме ќе го јавнеше стариот велосипед и ќе скокнеше дотаму, да му донесе барем на синот нешто чорбесто.
„Светилничар“
од Ристо Лазаров
(2013)
Брзаше со мрејцата накај езерото, да донесе барем некоја плашица за децата.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Така, се воспостави еден вид на морална обврска човек кога се враќа од одмор од Грција да донесе барем неколку празни лименки (тогаш сеуште викани конзерви).
„Филтер Југославија“
од Константин Петровски
(2008)
Уморни дотаму што главите им паѓаа на градите и рацете им беа како мртви во скутовите, седеа околу огнот што го беше наложил возачот и толку беа гладни што на никој не му се стануваше да донесе барем леб и некоја конзерва да стопли.
„Синовски татковци“
од Димитар Солев
(2006)