дотепува (гл.) - душа (имн.)

Таа љубов, лишена од својот извор, му легна сега како нешто тешко, нерадосно згрутчено в гради, што ниту ја соживува и обогатува, ниту пак ја дотепува душата, а останува како нејзино неизменливо траење.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)