дрпа (гл.) - и (сврз.)

- Ами твојата крава што ми го изгази пиперот?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Кога коњаниците се доближија до селаните, овие почнаа да се караат, да викаат, да се дрпаат и да се туркаат.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Тие колнат, молат за нешто, вели, се дрпаат и се виличат, се фалат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го дрпам и ги расфрлам парчињата околу креветот, ги подлетнувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)