дупне (гл.) - коњ (имн.)

— Го дупна коњот долу ливадите и го фати Чаништа за черек саат.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„Право рече овој прост селанец. Еве, четири пет месеци преседов во ова ѓаурско село, едно влакно од косата не загина ни на еден војник, а камо ли мене.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Убеден дека Андон не се враќа назад, го дупна коњот со мамузите, го стигна првиот и му се придружи на песната, која овој беше ја почнал уште од кладенецот на наугорништето, гледајќи назад во далечните мариовски планини: „Даглар, даглар, виран даглар Јузум ѓулер карбим алар. Пеште мали сред'м таша Јаз'ланлар ѓелер баша.“ *
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Го дупна коњот, излезе пред војската, оставајќи еден од муљаземите одзади да не се врати некој војник да направи некој маскарлак.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ги дупнаа коњите, ѕвечат прапорците, се одмотува тајгата, ми светкаат дрвјата со снежни капчиња.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Андонов, П.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Се изнасмеале баџанаците и си дупнале коњите попат.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Го испушчил орлето и дупнал коњот, шчо му сили држале да трчат.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Волшебни приказни, избор и редакција Д-р Кирил Пенушлиски, Скопје, 1968.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
„Каде вака, момчиња - 'и прашал ќелешо - сте се упатиле?“ Кога го видоа тие сето позлаќено и постребрено, на чудо беше станале.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)