е (гл.) - минлив (прид.)

Бидејќи телото е вечно. Само духот е минлив. 172 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Ами Ти, сѐ уште си невина рожба човекова создадена за да бидеш вечен и да паметиш бидејќи тој е минлив; ти сѐ уште си невино детенце кое не ги распознава дури ни буквите, не знае ништо за зборовите, не чита песни - Ти, едноставно си - Бог!
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Значи магепсаноста е само прашање на времето - буквално; тоа е минлив момент. = Момент = М. претставува разлика меѓу (најчесто) синхронизираниот тек на праволиниското (космичко, „научно“, објективно и.т.н.) време: допирна „точка“ („точка“ во наводници, затоа што најчесто моментот на бездимензионална точка од геометријата) на тангентата на првото време со кружницата на второто време.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Уште повеќе, Бароуз тврди дека психоделичното доживување не е минливо искуство на измената состојба на свеста и дека бројни доживувања можат да се повикаат во сеќавањето многу подоцна.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)