Старосемитскиот систем на писмо е далеку поекономичен во споредба со спомнатите системи и дозволува со релативно мал број на графички симболи, кој приближно е соодветен со бројот на консонантните фонеми на старосемитскиот јазик, адекватно да се изрази фонетската слика на јазикот по графички пат.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Во типологијата на писмото воопшто консонантно-силабичкиот систем на писмо се појавува како чекор напред во споредба со силабичките системи на писмо, или уште повеќе, со силабо-логографските системи на писмо.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
Залудно ќе викам по тате, тој е далеку, во Кочани !..
„Ветришта“
од Радојка Трајанова
(2008)
Но одеднаш сѐ се разбранува во бурлеска. Гогољ не е далеку.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ги слушаше речиси безгласните коментари, или така му се чинеше дека не е далеку денот кога градот ќе го завладеат козарите со нивните кози, дека не е далеку денот на белата, козја контрареволуција, кога неговата фотелја може да ја заземе козарот со титовка од козја кожа.
„Времето на козите“
од Луан Старова
(1993)
Ама тоа ти е, тури му пепел. Лангзам, олабави се и ти малку, додека се може! Инаку, имам стан, празен, не е далеку!...
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
„Видиш! ти за пет лири си добил убава малихерка.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
— Не е така лесно, не е Толе, како шо мислиш. Софија е далеку одовде.
„Толе Паша“
од Стале Попов
(1976)
Дрогирањето, се надевам ќе се согласите, е далеку помек и „поморален“ чин од самоубиство.
„МАРГИНА бр. 26-28“
(1996)
Ренесансниот Хомер на Чепмен е далеку од контролираната верзија на Поуп, ремек дело од осумнаесеттиот век.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
Делото на Волошинов за Марксизмот и филозофијата, делото на Мукаржовски за семиотиката на уметноста, Јакобсон, Прохаска и Леви за преведувањето, сите тие поставија нов критериум за основање на теоријата на преведувањето и докажаа дека таа е далеку од обична дилетантска трка во која секој што има макар минимално познавање од друг јазик може да земе учество; напротив, преведувањето, како што кажува Рандолф Кирк, “е една од најтешките задачи што еден писател може да ги преземе на себе”.
„МАРГИНА бр. 8-9“
(1994)
1 Планината е далеку никој толку не отскитал црн брег со два рога на патот нејзин стои, Одовде само облакот е близу и молњите и ѕвездите ноќе кога паѓаат.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Кулата на среќата на таквите луѓе е далеку од нив.
„Мудрецот“
од Радојка Трајанова
(2008)
Нејсе. Ние, три - четири жени, пак го викнавме старчето и со молитви го замоливме пак да оди во тоа албанско село Шкумбин и да се распраша дали е далеку таа пуста касаба Дуреси и како да се оди таму.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Таа нова престолнина не е далеку од старите: Преспа и Прилеп и од седиштето на до неодамна автокефалниот охридски архиепископ.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
41. Иако Мисирков не може да се рече дека бил социјалист по воспитанието, сепак неговиот метод на третирањето на историјата и современата положба на Македонија не е далеку од социјалистичката.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Таа смена делумно веќе е настапена и не е далеку тоа време кога таа ќе триумфира.
„За македонцките работи“
од Крсте Петков Мисирков
(1903)
Од неговата прикаска исто така можеше ноќе вжештено да се размислува за светците и грешниците на минатото и за темните вртежи околу нив, за времето во кое, повеќе од кога и да било, смртта и стравот од смртта господареле и над билје и над луѓе.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Покажал со рака на онаа страна на која мислел дека е нејзиното село кое не можело да е далеку.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Свекор ми ќе чуе, ќе се разбуди. Тој ме варди ноќе за својот син, не за тебе.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
„Онисифор со обетка на увото не е далеку.“
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Без трепкање го гледала. Млак ветар си поигрувал со едно нејзино темнозлатно перче.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
На испуканото небо висеше смрзната сенка од вчерашната зима.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
- Тој е глув а син му е далеку. Пак тишина.
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Како да бев во една од куќите на Кукулино: од огниште на кое виси поцрнет котел се шири црвеникава топлина, удира во луѓето и им ги брише од лицата грижите и годините: светлоста се мрешка по земјениот под, мислиш вода е над кој минува здив на ветар: чкрта стара маса на долги нозе, на неа е дрвена карта со ракија, зад луѓето плашливо трепка око на кандило и потсетува на заборавена ѕвезда под проѕирни партали на пајажина: топло е, животот е далеку од светот на домаќините и гостите, обесената низа лук на ѕидот брани од урокливите очи на темницата зад прозорците. ...
„Тврдоглави“
од Славко Јаневски
(1990)
Еднаш мислев дека е далеку од мене и од многу други луѓе, дека е само за една мала шепа луѓе, една таква судбина на одбраните на оние што сакаа и што се бореа, што живееја само за да сакаат и да се борат, и што најпосле успеаја да го преуредат животот.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)
„Мама ме прати, ако имаш две јајца на заем да ми дадеш, дека торта ќе прави“, како по правило ти снемува баш тогаш, а самопослугата ти е далеку по жешкото да го праќаш детето... мозокот ќе му изгори.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
Четвртата е далеку од нив, не лази, трча со штафета во премрзнатата рака.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Кикотење, кое не е далеку од липање, го исполнува мртовечкиот сандак на уште живиот Август Рицман.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)
Погледнувам надолу: сѐ ми е далеку, сѐ ми е стрмно и далечно.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
- Немам јас брат, му велам, а тој што го имам е далеку. - Може да не е далеку, вели војникот.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Па, не е фер и таа моја другарка е далеку.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Оној што божем го сакам, е далеку.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)
Изворот е далеку да појде да се олади, но и кметот не остава да се оди додека се работи.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Фала богу, беше пролет, пријатно време, а и не е далеку од браната до Долнец.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
Езерото долу црно и скочането. Сакам да повикам, но немам глас, а сѐ е далеку.
„Братот“
од Димитар Башевски
(2007)
И додека и кај самите работници и кај пошироката јавност има јасно изградена свест дека работничките права константно се кршат, тоа е далеку од точно во поглед на намалувањето на работничките права.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
И дури стариот да се заврти и да ѝ даде ишарет да не кажува, оваа наеднаш се испушти и му рече на војникот: – Море, пусто да остане и чешмичето, ами ако е за него, елате по мене, јас ќе ви го кажам, не дека е далеку!!! – и тргна напред преку дворот.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Кого го удриле, кого за гуша го фатиле овие бели рачиња, та да тргаш мака за татко ти во туѓина?
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Само печалбарката чека да ги остават своите сиви гнезда, чека дали ќе го види уште еднаш милото лице... А тоа е далеку, далеку!...
„Печалбари“
од Антон Панов
(1936)
Неговиот речник е далеку од нежен, неговата мисла е остра како жилет, неговата логика е ненадјебива, а тој е безобразен без пардон.
„Бед инглиш“
од Дарко Митревски
(2008)
„Ајде, Дорчо! Ајде, добро мое! Побрзај, уште е далеку Струга! “ - го бодинаше Трајче.
„Волшебното самарче“
од Ванчо Николески
(1967)
„Мојот Бог е далеку“, тврдоглаво се извлекуваше итрецот.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Напредуваа без застој. Забележа, птиците што го следат бродот ги напуштаа – знак дека Островото е далеку зад нив.
„Пловидба кон југ“
од Александар Прокопиев
(1987)
КРИСТИНА: Повелете на верандата. Таму ќе бидеме на мир, а и воздухот е почист. Поради фонтаната, а и езерото не е далеку.
„Одбрани драми“
од Горан Стефановски
(2008)
Генералот се поздрави со командантот и го праша сѐ додека му ја држеше раката: - До границата колку е далеку?
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
— Што знам, Филипе, далеку... — Многу е далеку од Солун? — Многу, велам, зошто прашуваш?
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Дај природо, мојот живот да е далеку од секо штуро примирување.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
- Но тој си отиде со летото. Сега е далеку на југ.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)