Но никој не трча ниту вика, сѐ е мирно и заспано како пред малку.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Надвор е мирно, си го слушаме и дишењето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Мина сја ден, вториј, третиј, мина сја недеља; ништо нема, сѐ е мирно в село, п' околија.
„Крвава кошула“
од Рајко Жинзифов
(1870)
Сега сѐ е мирно. Сега ништо нема. Смири се и ти. Спи.
„Слеј се со тишината“
од Ацо Шопов
(1955)
И, не можам, ме полудува целата оваа ситуација. На изглед сѐ е мирно, спонтано и во ред.
„Читај ми ги мислите“
од Ивана Иванова Канго
(2012)